Życie - czy można powiedzieć, że jest piękne? Chyba każdy się nad tym niejednokrotnie zastanawiał. Już w bardzo odległych czasach, najwybitniejsi uczeni szukali trafnej odpowiedzi na to pytanie. Także teraz dużo ludzi podejmuje ten wątek wśród swoich rozważań. Jednak do tej pory, mimo wszelkich prób, nie udało się rozwiązać do końca tego problemu.
Jakie to nasze życie jest? Z pewnością dla niejednego z nas jest wspaniałe. Tacy ludzie są poważani wśród innych za ich postawę do otaczającego nas świata. Trzeba pamiętać, że są to przeważnie ludzie, którzy w życiu osiągnęli praktycznie wszystko; wspaniałą rodzinę, znajomych, a także jakieś tam bogactwo. Kłopoty codzienne odpychają swoimi ulubionymi zabawami. Czują ogromną siłę i zadowolenie z własnego życia, że nawet przez moment nie myślą o tym, iż kiedyś trzeba będzie żegnać się z nim. Dzielnie walczą, aby istnieć. Mimo to każdego dnia dochodzą do nas informacje o zabójstwach i niestety o ludziach odbierających sobie własne życie. Wszędzie znajdują się ludzie żyjący w skrajnym ubóstwie, ciężko chorzy oraz opuszczeni przez niemalże cały świat. Czy oni mogą zadać sobie to pytanie, które padło na początku? Dla nich to życie jest ciągłą ucieczką od choroby i cierpienia, a kolejne dni nie przynoszą niestety nadziei.
Jeśli życie byłoby tak cudowne, jak twierdzą niektórzy, to czy na świecie panowałaby taka nienawiść, zabójstwa, samobójstwa i rozboje? Ciągłe wojny zabijające tysiące niewinnych i powodujące rozprzestrzenianie się okropnego zła.
Niełatwo jest odpowiedzieć na pytanie postawione na wstępie. Każdy z nas inaczej może interpretować to wspaniałe życie. Bo przecież można żyć według ściśle podanych przez innych norm. Lecz można wykorzystać je całkiem inaczej, poić się cudownymi momentami, nie myśleć o przyszłości i spokojnie dążyć do wyznaczonego celu. Myślę, iż to nasze życie może być piękne, ale tylko wówczas, jeśli poprawnie je spożytkujemy.
