Wprowadzenie: Bez wątpienia przyjaźń i miłość to uczucia niezbędne dla udanej egzystencji człowieka. Każdy z nas potrzebuje kogoś bliskiego, z kim mógłby dzielić codzienne radości i smutki.
Przyjaźń "idealna": Powszechnie mianem "przyjaciela" określamy kogoś, z kim mamy wspólne zainteresowania i chętnie spędzamy czas wolny od zajęć. Z tym "kimś" łączy nas specyficzny związek interpersonalny, inny od relacji z członkami rodziny czy partnerem seksualnym. W opiniach współczesnych psychologów istnieje pięć charakterystycznych cech "idealnej" przyjaźni:
- dobrowolność;
- aktywność;
- równość;
- zaufanie;
- gotowość do wzajemnej pomocy.
Okazuje się jednak, że osiągnięcie takiego stanu pomiędzy dwojgiem (lub więcej) ludzi jest rzeczą niezwykle trudną. Najwięcej kłopotu sprawia utrzymanie "równości w przyjaźni". Człowiek ma bowiem tendencję do narzucania sobie określonej funkcji w przyjaźni, np. pragnie jawić się jako osoba pokrzywdzona i wymagająca opieki bądź jako "mentor", który z wyżyn swojej mądrości i ogromnego doświadczenia poucza przyjaciela jak ma żyć.
Ewolucja przyjaźni: Rozwój przyjaźni polega przede wszystkim na zmianie relacji łączących przyjaciół. Z czasem stają się one coraz bardziej intymne, czego wynikiem jest sprowadzenie wzajemnych rozmów do tematów dotyczących wyłącznie "spraw środowiskowych".
Bezwarunkowa akceptacja przyjaźni: To kwestia sporna. Choć wielu z nas twierdzi, że wyznaje zasadę: Cokolwiek robisz, jesteś moim przyjacielem, w momencie spotkania się z określonym zachowaniem nie jest w stanie przyjąć go w sposób bezwarunkowy. Co zrobić np. gdy nasz pijany kolega zaczyna wygadywać głupstwa i zaczepiać przygodnie spotkane na swej drodze osoby? Zwykle doświadczamy wtedy wewnętrznego konfliktu, z jednej strony zdajemy sobie sprawę, że: To, co robi nasz przyjaciel niekoniecznie jest dobre (dla niego lub dla innych) i chcemy jakoś zareagować, z drugiej pragniemy zachować pozycję neutralną. Wybór jest trudny, możemy bowiem albo popsuć wzajemne relacje albo je wzmocnić. Na coś jednak trzeba się zdecydować ponieważ bierność oznacza naszą obojętność.
Miłość: Jest uczuciem niezwykle skomplikowanym i wyjątkowo trudnym do określenia. Właściwie nie da się zamknąć miłości w ramy definicji. Często utożsamia się ją z bardzo silnym doświadczeniem umysłowym i fizycznym, do jakiego dochodzi wskutek obcowania z drugim człowiekiem (tzw. przedmiotem fascynacji). Od niepamiętnych czasów jest przedmiotem fascynacji, znalazła swój wydźwięk w rozmaitych dziedzinach życia: sztuce, literaturze, filozofii, religii, psychologii i innych.
Opinie na temat miłości: Przez wielu ludzi jest uznawana za "istotę ludzkiej egzystencji" - nadaje jej podniosłość i sens. Jawi się jako osobliwe zjawisko, w wielkim stopniu mające wpływ na charakter jednostki. Niejednokrotnie człowiek powodowany miłosnym uczuciem jest w stanie zrobić rzeczy, które dotychczas wydawały mu się niemożliwe.
