Innym obrazem utopii, arkadią jest ta, przedstawiona  przez Ignacego Krasickiego w powieści „MIKOŁAJA DOŚWIADCZYŃSKIEGO PRZYPADKI” .Kraina Nipu, jak ja nazwał autor, jest właśnie miejscem, gdzie wszyscy ludzie są równi, mają taki sam majątek i takie same ubrania. Ludzie nie znają słowa kłamca, oszustwo, chciwość, nie ma u nich takich zawodów jak np. sędzia prawnik  czy doktor. Jako że jest to arkadia, ludzie parają się praca w polu, żyjąc w zgodzie z natura. Ich technika jest równie uboga co ich język, prosty na tyle by się porozumieć, opisowy na tyle by tłumaczyć najważniejsze czynności związane z pracą. Taka utopia ma jednak pewna wadę, tak jaskrawą, ubrana w największą jej zaletę, a nawet za główny koncept utopii, że ledwie zauważalną-  jednakowość. Tym słowem można opisać utopię opisaną przez Krasickiego. Wlana w każdą szczelinę życia osobistego i społecznego stała się popędem do działania człowieka w grupie.

Osoba która odważyła się połączyć obie te koncepcje był George Orwell w swojej powieści „Rok 1984”. Autor przedstawia wizje mieszanki plartońskiej i krasickiej utopii obsadzonej we współczesnych czasach uzupełnionych o rozwój techniki i narracje oczami obywatela , nie obserwatora. Ten obraz jest jednak wyrazistą antyutopią, czyli odpowiedzą na pytanie w jakim państwie człowiek NIE chce żyć i do czego może doprowadzić wprowadzenie idei opisanych we wcześniej wspomnianych utworach

Mimo wielu idei nadmuchanych nienaturalna skłonnością człowieka do równości wobec innych, przestrzegania prawa stworzonego przez najmądrzejszego z mędrców, żadna nigdy nie była tak blisko odpowiedzi na pytanie, jak miałby wyglądać idealne państwo, niż przedstawił to właśnie George Orwell, wyostrzając każdą z „wzniosłych cech” i sadzając we współczesnym świecie. Naświetlił tym samym  niezgodność kruchości, niezdecydowania i zmienności  z teoretyczną wizją natury człowieka.