"Starą baśń - kiedy słońce było bogiem", wyreżyserował Jerzy Hoffman, znany przede wszystkim dzięki swoim filmowym adaptacjom "Trylogii" Henryka Sienkiewicza (jest to nazwa umowna, składają się na nią trzy części: "Ogniem i mieczem", "Pan Wołodyjowski", "Potop"). Film został zrealizowany w oparciu o słynne dzieło pt.: "Stara baśń", autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego. W rolę głównych bohaterów wcielili się bardzo znani aktorzy polskiej sceny teatralnej i filmowej, wystąpili m.in.: Małgorzata Foremniak (Księżna), Andrzej Pieczyński (Znosek), Jerzy Trela (Wizun), Ewa Wiśniewska (Jarucha), Anna Dymna (Jaga), Ryszard Filipiak (Wisz), Daniel Olbrychski (Piastun), Michał Żebrowski (Ziemek), Maciej Kozłowski (Smerda), Andrzej Krukowski (Ludek) i inni.
Film Hoffmana nie odpowiada dokładnie wypadkom z baśni Kraszewskiego, dotyczy jedynie niektórych wydarzeń w niej przedstawionych. Twórca skoncentrował się przede wszystkim na losach kilku bohaterów, uwikłanych w wydarzenia dziejowe. Zamierzeniem filmu okazuje się podkreślenie wątków, które w odczuciu reżysera, otwierają możliwość dla nowych interpretacji dzieła. Trzeba podkreślić, że Jerzy Hoffman występuje w swoim filmie w roli narratora, co jeszcze mocniej podkreśla subiektywny charakter przedsięwzięcia. Przedstawia widzom obraz "Starej baśni" w oparciu o własny punkt widzenia, czyni z niej fantastyczną opowieść, charakteryzującą się ciekawą fabułą i dynamiczną akcją, która obejmuje zdarzenia rozgrywające się w IX wieku, dokładnie sto lat przed przyjęciem chrztu przez Polskę. Średniowieczne ziemie polskie zamieszkują liczne plemiona słowiańskie, nad wszystkimi niepodzielne rządy sprawuje okrutny i bezwzględny Książe Popiel. Nie ciesząc się zaufaniem wśród ludu, aby zapewnić tron swojemu synowi, brutalny władca wydaje rozporządzenie, nakazujące wymordowanie wszystkich, którzy mogliby mu przeszkodzić w realizacji planów. Decyzja księcia wywołuje wielkie oburzenie wśród zamkowej świty i innych poddanych. Waleczny dowódca rycerskiej drużyny księcia - Piastun, na znak protestu opuszcza władcę i wyrusza w podróż poza granice kraju. Skazany przez Popiela na śmierć, cudem unika tragicznego losu - z rąk wiernych księciu "zbirów", ratuje go młody Ziemowit Piastowic, sprytny myśliwy i bardzo zdolny wojownik, który przez lata ćwiczył się w sztuce wojennej, przebywając wśród wikingów. Za namową Piastuna obaj powracają do ojczyzny, z czasem stają się nierozłącznymi kompanami i wsparci przez kmieci, decydują się podjąć walkę przeciwko "krwawemu księciu".
Hoffman wysuwa na plan pierwszy postaci Piastuna i Ziemowita. Związane z nimi zdarzenia, determinują filmową akcję. Bohaterowie są bardzo waleczni, symbolizują postawy średniowiecznych, niezłomnych rycerzy. Wiele uwagi reżyser poświęcił miłosnym perypetiom Ziemowita - po powrocie do ojczyzny, młodzieniec zakochuje się w Dziwie, córce bogatego kmiecia Wisza. Nie może jednak poślubić pięknej dziewczyny, ponieważ jeszcze jako dziecko, została poświęcona bogom i ma zostać kapłanką świątyni. Reżyser wpisał w średniowieczne realia opowieść o przygodzie i wielkiej miłości. To właśnie jej poświęcił najwięcej uwagi, pozostawiając daleko w tyle, kształtowanie się Państwa Polskiego i rozwój dynastii Piastów. Film jest efektowny, lekki w odbiorze, przeznaczony przede wszystkim dla młodego widza.
Muzykę do filmu, uhonorowaną prestiżową nagrodą Złotej Kaczki, przyznawaną przez pismo "Film", skomponował Krzesimir Dębski.
