Konflikt głównego bohatera jest jednym z fundamentalnych elementów dramatu, który nadaje historii dynamikę, napędza akcję i prowadzi do rozwoju postaci. W wielu dramatach, bohaterowie muszą stawić czoła wewnętrznym lub zewnętrznym konfliktom, co prowadzi do interesujących rozważań nad ich charakterem, motywacjami oraz ewolucją na przestrzeni fabuły. W niniejszym wypracowaniu analizuję rolę konfliktu głównego bohatera w dwóch różnych dramatach: "Hamlet" Williama Shakespeare'a i "Zbawienie" Mikołaja Gogola. Porównując te dwie lektury, eksploruję, jak konflikt wpływa na rozwój postaci i treść dramatu.

W dramacie "Hamlet" Williama Shakespeare'a główny bohater, książę Hamlet, jest zanurzony w wewnętrznym konflikcie. Jego konflikt wynika z tragedii, która spotkała jego rodzinę. Po śmierci ojca, króla Danii, Hamlet dowiaduje się od ducha zmarłego, że to jego własny wuj, Klaudiusz, zamordował króla, aby przejąć tron i poślubić matkę Hamleta, Gertrudę. Hamlet staje wobec moralnego dylematu – czy wykonać zemstę na Klaudiuszu i przywrócić sprawiedliwość, czy też pozostać wiernym swoim wartościom etycznym i moralnym?

Konflikt Hamleta jest wewnętrzny, emocjonalny i psychologiczny. Jego wątpliwości i rozterki nadają dramatowi głębię i złożoność. W trakcie rozwoju fabuły widzimy, jak Hamlet boryka się z konsekwencjami swojego konfliktu. Jego wahania, udawane obłęd i niezdecydowanie wpływają na całą historię i prowadzą do tragicznych wydarzeń. W rezultacie, konflikt Hamleta nie tylko wpływa na jego własne losy, ale także na losy innych postaci oraz losy samego państwa.

Z kolei w dramacie "Zbawienie" Mikołaja Gogola, główny bohater, Paweł Iwanowicz Czelomin, staje w obliczu zupełnie innego rodzaju konfliktu. Czelomin to ubogi urzędnik, który jest obsesyjnie zakochany w pięknej i tajemniczej Anielce. Jednakże, ich miłość jest niemożliwa ze względu na różnice klasowe i społeczne. Czelomin, będąc zafascynowany Anielką, jest równocześnie zrozpaczony i zdemoralizowany przez ten konflikt między miłością a rzeczywistością.

Konflikt Czelomina jest bardziej egzystencjalny i psychologiczny niż moralny, jak w przypadku Hamleta. Nie musi stawić czoła bezpośredniej konfrontacji z mordercą swojego ojca lub królem. Jednakże, jego wewnętrzny konflikt jest równie trudny do rozwiązania. Gogol doskonale ukazuje psychiczne napięcie bohatera, który jest rozdarty między swoimi uczuciami a okrutną rzeczywistością społeczną.

Porównując te dwa dramaty, widzimy, że konflikt głównego bohatera może przybrać różne formy i odzwierciedlać różne aspekty ludzkiej egzystencji. Hamlet walczy z moralnym dylematem, który prowadzi do katastrofy, zarówno dla niego samego, jak i dla innych postaci. Z kolei Czelomin boryka się z konfliktem między miłością a przeszłością, który prowadzi go na skraj obłędu.

Obie lektury, "Hamlet" i "Zbawienie", pokazują, że konflikt głównego bohatera jest źródłem napięcia dramatycznego i umożliwia głębsze zrozumienie psychologii postaci. To właśnie konflikty, z którymi muszą się zmierzyć bohaterowie, sprawiają, że dramaty te są nie tylko interesujące, ale również uniwersalne i trwałe, ponieważ temat konfliktu jest powszechnie zrozumiały i fascynujący dla czytelników i widzów przez wieki.