Chciałabym przedstawić postać, która wywarła na mnie największe wrażenie podczas czytania lektury pt. "Quo vadis" Henryka Sienkiewicza. Był to Petroniusz.
To postać historyczna w powieści. Poznajemy go jako doradcę Nerona w różnych sprawach, a zwłaszcza w dziedzinie literatury. Jest krytykiem dzieł cezara. Był rządcą Bitynii i od dawna pozostaje przyjacielem Winicjusza, którego traktuje jak syna.
Odznaczał się dużą elegancją. Miał dobre maniery i lubił ubierać się według ówczesnej mody w drogie i bogate szaty. Bohater był w średnim wieku, jednak wyglądał młodo. Cechowała go mądrość, dlatego też był prawą ręką Nerona. Jego zdanie liczyło się zwłaszcza w dziedzinach sztuki, poezji i literatury, aktorstwa. Biblioteczka Petroniusza była bardzo obfita. Sam też tworzył dzieła literackie i pisał mnóstwo listów.
Odznaczał się też dużą odwagą i szczerością. Nigdy nie kłamał, dlatego cieszył się poważaniem u Nerona. Był wesoły i dowcipny, nawet w tedy gdy chodziło o poważne sprawy wagi państwowej. Każdemu chciał pomóc, każdemu doradzić. Zawsze miał swoje zdanie i wyrobiony pogląd na świat i otoczenie. Spokojny, opanowany nie bał się śmierci. Darzył innych dużą tolerancja i zrozumieniem, dlatego był lubiany i szanowany przez innych. Jego popularność jeszcze bardziej wzrosła, gdy dowiedziano się, że przemawiał przed cezarem przeciw śmierci wszystkich niewolników prefekta Pedaniusza.
Uwielbiał i kochał Eunice - swoja niewolnicę, która odwzajemniała jego uczucie. Właśnie jej zapisał cały swój majątek.
Petroniusz jest pozytywną postacią świata pogańskiego. Dzięki jego dobrym cechom zjednał sobie wielu ludzi.
Według mnie to jedna z najciekawszych postaci w powieści Henryka Sienkiewicza. Chciałabym kiedyś poznać osobę, która miałaby tak ciekawą osobowość jak Petroniusz.
