„Dziady cz. III” – Konrad

Konrad to poeta i patriota, zbuntowany przeciwko Bogu za cierpienie narodu. Jego monolog to dramat jednostki walczącej o wolność i sens istnienia. Jest dumny, wrażliwy, pełen pasji i poświęcenia. Symbolizuje romantycznego bohatera – samotnego, cierpiącego i walczącego za innych.