Wypracowanie z Hobbit!

Już w czasie pierwszej wojny światowej liczący nieco ponad 20 lat Tolkien, który od dzieciństwa pasjonował się baśniami i legendami, stworzył pierwsze zręby Środziemia - fantastycznego świata ludzi, elfów, krasnoludów, hobbitów, goblinów itp. Właśnie w tym uniwersum osadzał autor historie, które opowiadał synom jako bajki na dobranoc.

Inspiracją do napisania „Hobbita” (wydanego w 1937 r.) stały się dla Tolkiena najważniejsze mity i legendy z gruntu kultur celtyckiej i germańskiej (skandynawskiej). Wśród nich wymienić można m. in. opowieści o Fafnirze (potężnym smoku strzegącym skarbu Andwariego) i jego pogromcy Sigurdzie, poemat epicki „Beowulf”. W swym dziele Tolkien wykorzystał również wspomnienia z dzieciństwa. Hobbiton stanowił bowiem literackie odbicie wiejskich okolic Birmingham, w których dorastał autor.

Czas i miejsce akcji

Akcja „Hobbita” rozgrywa się w Śródziemiu, czyli fantastycznym świecie wykreowanym przez Tolkiena. Najważniejszymi miejscami na mapie podroży głównego bohatera i jego towarzyszy są: Hobbiton (jedna z najstarszych miejscowości w Shire, krainie hobbitów), Rivendell (siedziba Elronda), Góry Mgliste (pasmo górskie mieszczące się tuż przy granicy Dzikich Krajów), Mroczna Puszcza (nieprzyjazny las rozciągający się za Górami Mglistymi), Jezioro Długie oraz Miasto na Jeziorze znane także jako Esgaroth (ludzka osada znajdująca się w pobliżu Samotnej Góry), miasto Dal (w czasach świetności było miastem leżącym najbliżej Samotnej Góry; zostało wyludnione po przybyciu Smauga), Samotna Góra (wzniesienie zamieszkane niegdyś przez krasnoludy, które przybyły tam z północy).

Akcja powieści opisującej przygody Bilba Bagginsa rozgrywa się w latach 2941 - 2942 Trzeciej Ery (czas Śródziemia). Opisywane wydarzenia trwają nieco ponad rok. Drużyna Bilba i Thorina opuszcza Shire w kwietniu, a tytułowy bohater powraca do domu w czerwcu następnego roku.Warto również zaznaczyć, że w „Hobbicie” pojawiają się liczne opisy wydarzeń, które rozgrywały się przed właściwą akcją dzieła (np. przybycie Smauga do Samotnej Góry).

Problematyka

„Hobbit” jest powieścią wielowątkową, która porusza wiele ważnych i uniwersalnych zagadnień. W przygodę Bilba i jego towarzyszy wpisany jest przede wszystkim temat odwiecznej walki dobra ze złem. Autor bardzo wyraźnie zaznacza różnicę między tymi, którzy znajdują się po jasnej stronie, a tymi reprezentującymi zagładę i zniszczenie. Znajduje to odzwierciedlenie już na płaszczyźnie kreacji literackiej. Gobliny, worgi oraz inne mroczne istoty przedstawione zostały jako przerażające, budzące niechęć czytelnika. Ich świat przepełniony jest zniszczeniem i brutalnością, z niezwykłą siłą niszczą one wszystko, co piękne i wartościowe.

Kulminacyjnym momentem starcia między dobrem a złem jest Bitwa Pięciu Armii. Ludzie, krasnoludy i elfy pokonują przy pomocy orłów dowodzoną przez Bolga armię goblinów i worgów, ponosząc przy tym znaczne straty.

Już niedługo po zwycięskim starciu Bilbo obserwuje, że krajobraz ulega zmianie, staje się bardziej przyjazny. Ale zło nigdy nie zniknie, zawsze będzie czyhać gdzieś w ukryciu, aby w odpowiednim momencie ponownie uderzyć i spróbować wziąć świat w swe władanie. Dlatego tak wielkie znaczenie ma utrwalanie odpowiednich wartości oraz budowanie wzajemnego szacunku. Bo chociaż ludzie, elfy i krasnoludy znacznie się od siebie różnią i nie brakuje im powodów do waśni, to w obliczu zagrożenia potrafią zjednoczyć się i działać w imię wspólnego interesu.

Bardzo ciekawa jest również koncepcja przeznaczenia, którą w „Hobbicie” przedstawił Tolkien. Proroctwa i przepowiednie mają w Śródziemiu ogromne znaczenie. Wiara w nie daje siłę i nadzieję, pozwalając przetrwać trudne momenty i lata, a niekiedy stanowi także ostrzeżenie przed tym, co nadejdzie. Co najważniejsze - przed przeznaczeniem nie można uciec. Nie udaje się to przecież ukrytemu w swojej norce, ceniącemu wygody Bilbowi Bagginsowi. I choć jest on postacią niepozorną, sprawiającą wrażenie delikatnej i niezwykle łagodnej, to właśnie on zostaje jednym z najważniejszych bohaterów w historii Śródziemia.

Ogromne znaczenie w „Hobbicie” ma motyw wędrówki. Podróż głównego bohatera i jego towarzyszy, której celem jest Samotna Góra, często odczytywana bywa jako metafora ludzkiego losu i walki z przeszkodami oraz własnymi słabościami, jakie pojawiają się na drodze do upragnionego celu.

Bohaterowie

Bilbo Baggins - charakterystyka

Rodzina Bagginsów cieszyła się olbrzymim szacunkiem wszystkich hobbitów żyjących w Shire. Byli oni spokojni i porządni, a w każdym razie stronili od przygód. Właśnie z tej rodziny wywodził się ojciec Bilba - ułożony i stateczny Bungo. Trochę bardziej skomplikowanie wygląda rodowód głównego bohatera od strony matki, a to wszystko dlatego, że Belladona pochodziła z rodu Tuków. I choć nie można powiedzieć, że Tukowie nie cieszyli się szacunkiem, to na pewno trzeba stwierdzić, że budzili pewne podejrzenia. Nierzadko bowiem odnotowywano tajemnicze zniknięcia przedstawicieli tej rodziny.

Bilbo Baggins odziedziczył wspaniałą norę wybudowaną przez ojca dzięki pieniądzom z posagu matki i zgodnie z obyczajem Bagginsów pragnął wieść w niej spokojne oraz zupełnie zwyczajne życie hobbita. Jednak jego plan szybko runął, a wszystko za sprawą wizyty Gandalfa.

Zanim jednak czarodziej pojawił się w Hobbitonie, Bilbo z rozkoszą oddawał się typowym dla hobbita przyjemnościom. Ponieważ należał do grona bogatych mieszkańców Shire’u, dni upływały mu na leniuchowaniu, jedzeniu i paleniu fajki. Nieczęsto opuszczał on swoją norkę, nade wszystko ceniąc sobie, spokój, bezpieczeństwo i stały porządek każdego dnia.

Z jakichś powodów Gandalf dostrzegł w Bagginsie idealnego kandydata na złodzieja, który mógłby wziąć udział w wyprawie Thorina i pozostałych krasnoludów. Samą informację o dołączeniu do eskapady hobbit przyjął z niedowierzaniem. Ostatecznie jednak dołączył do Dębowej Tarczy i jego kompanów. Początki wędrówki były dla Bagginsa niezwykle trudne. Nie był on ani tak silnie zbudowany jak jego towarzysze, ani tak odważny. Co prawda w młodości często ćwiczył rzucanie do celu, ale nie było to niczym specjalnym w obliczu opanowanej przez krasnoludy sztuki władania toporem. Dlatego Bilbo często czuł się zagrożony, a w dodatku bardzo tęsknił za domem i obfitymi posiłkami.

W obliczu zagrożenia Bilbo wykazywał się niemałą odwagą i determinacją. Trafiwszy do groty Golluma, nie okazał strachu, ale zachował zimną krew i już wkrótce dołączył do znajdujących się po drugiej stronie góry towarzyszy. Ogromną rolę w zwycięstwie nad Gollumem odegrał spryt Bilba. Zadając przeciwnikowi pytanie o to, co trzyma w kieszeni, Hobbit zapewnił sobie wolność.

Jednym z przełomowych momentów w życiu Bilba Bagginsa było uśmiercenie pierwszego przeciwnika. Kierując ostrze w cielsko przerażającego pająka, hobbit najprawdopodobniej sam nie dowierzał, że zdobył się na tak heroiczny czyn. Od tego momentu Bilbo zyskał wielką pewność siebie. Najpierw samodzielnie oswobodził towarzyszy z pajęczych sieci, a później sprytnym sposobem pomógł im, gdy znaleźli się w niewoli króla elfów.

Bilbo to postać, która imponuje także inteligencją. O ile zwycięski pojedynek na zagadki mógł być w jakimś stopniu kwestią szczęścia (znalezienie przez bohatera pierścienia), o tyle sposób, w jaki poprowadził on rozmowę ze Smaugiem, może naprawdę imponować. Na początku posłużył się kilkoma pochlebstwami, a później dzielnie bronił swoich towarzyszy. W dodatku udało mu się zaobserwować słaby punkt smoka, dzięki czemu Bard mógł uśmiercić bestię.

Wybierając Bilba na członka drużyny Thorina, Gandalf nie kierował się tylko kryterium jego skuteczności. Czarodziej wiedział przede wszystkim o tym, że niewielki hobbit to istota uczciwa i ceniąca pokój. Zabierając Arcyklejnot Thraina i wręczając go Bardowi, przyczynił się Bilbo do odłożenia w czasie starcia między siłami ludzi i elfów a krasnoludami.

Bilbo Baggins to postać niezwykle barwna i interesująca. Wraz z rozwojem fabuły przechodzi on przemianę. Z miłującego wygody i pełny brzuch hobbita staje się wartościowym członkiem drużyny, który nie zawaha się zaryzykować własnego życia dla udzielenia wsparcia kompanom. Jeśli dodać do tego jego ciekawe poczucie humoru, można otrzymać naprawdę idealnego towarzysza podróży.