Aleksander Kamiński - pisarz, pedagog, działacz harcerski. Urodził się 28 I 1903 r. w Warszawie. Ważne miejsce w biografii Aleksandra Kamińskiego zajmuje działalność harcerska. W wieku 15 lat wstąpił do drużyny skautowej. Przez całe życie był związany z ZHP, uzyskując kolejne stopnie.

 Studiował historię, pracował jako nauczyciel. Aleksander Kamiński jest uważany za patrona ruchu skautowego; był komendantem Szkoły Instruktorów Zuchowych na Śląsku Cieszyńskim.

Po wybuchu wojny współtworzył podziemne struktury ZHP, został członkiem Głównej Kwatery Szarych Szeregów, w latach 1939-44 był redaktorem "Biuletynu Informacyjnego", głównego pisma konspiracyjnego AK. Założył Organizację Małego Sabotażu "Wawer", osobiście brał udział w jej pierwszych akcjach.

Po wojnie Aleksander Kamiński poświęcił się pracy naukowej w dziedzinie pedagogiki. Z czasem zrezygnował z działalności w ZHP ze względu na nieprzychylne działania władz komunistycznych.

Zmarł 15 III 1978 r. w Warszawie, pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach obok młodych bohaterów "Kamieni na szaniec".

Aleksander Kamiński - twórczość

Znaczną część twórczości Aleksandra Kamińskiego stanowią książki zawierające wytyczne dla instruktorów zuchowych, takie jak: powieść "Antek Cwaniak. Książka o zuchach", "Książka wodza zuchów", "Krąg rady", zbiór gawęd harcerskich "Narodziny dzielności".

Najbardziej znana książka Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec" ukazała się w lipcu 1943 r. W pierwszej wersji imiona bohaterów zmieniono, a autor wystąpił pod pseudonimem Juliusz Górecki ze względu na ryzyko dekonspiracji. Z tego samego powodu zniszczono pierwsze wydanie książki "Wielka Gra", ujawniającej metody pracy konspiracyjnej, wydano ją dopiero w 1981 r.

Po wojnie Aleksander Kamiński napisał książkę "Zośka i Parasol. Opowieść o niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich" (1957) - ukazującą dalsze losy walki z okupantem na postawie pamiętników i wspomnień jej uczestników.