Mając za zadanie porównanie dwóch obrazów Bruegela warto wspomnieć o samym autorze,, Upadku Ikara " i "Ślepców".

Pieter Bruegel starszy, zwany Chłopskim (1525 lub 1530-1569) jest najwybitniejszym, szesnastowiecznym, flamandzkim malarzem. Jego malarstwo znacznie różniło się od dzieł, które wychodziły spod pędzli włoskich mistrzów renesansu. Dzięki Bruegelowi została przewartościowana tematyka obrazów. Spod jego pędzla wychodziły głównie sceny rodzajowe z życia chłopskiego. Jego autorstwa są obrazy "Wesele chłopskie", "Zabawy dzieci", "Kraj Pasibrzuchów", "Kaleki", "Rzeź niewiniątek", "Alchemik", "Budowa wieży Babel", "Przysłowia flamandzkie". Jego synowie Pieter Breuegel młodszy, zwany Piekielnym i Jan Bruegel, zwany Aksamitnym, także zostali uznanymi malarzami.

Bruegel od tematów mitologicznych, tak cenionych przez malarzy doby odrodzenia, wolał tematykę rodzajową. Jednak w obrazie "Upadek Ikara" w wyraźny sposób nawiązał do mitologicznej historii o Dedalu i Ikarze.

Dedal był słynnym budowniczym, zaprojektował i wykonał między innymi kreteński Labirynt. Jednak po wykonaniu swego zadania chciał opuścic Kretę i udać się do rodzinnych Aten. Król Krety, Minos odmówił, wiedział bowiem, że Dedal zna wiele tajemnic państwowych, poza tym przyzwyczaił się do poczciwego Dedala i chciał, żeby został na wyspie.

Dedal nie mógł już dłużej znieść rozłąki z ojczystą ziemią, dlatego wymyślił, że wraz z synem mogą uciec z wyspy za pomocą olbrzymich skrzydeł, wykonanych z ptasich piór posklejanych woskiem.

Zanim wraz z synem Ikarem wzbił się nad ziemie, niczym ptak, ostrzegł młodzieńca, aby ten nie wzbijał się zbyt wysoko, ponieważ skrzydła mogą rozkleić się od ciepła słonecznego. Ikar, którego oszołomiło niezwykłe, nie znane dotąd uczucie, zapomniał o przestrogach ojca, nie chciał pamiętać o ograniczeniach, wzbijał się coraz to wyżej. Chciał być, jak najbliżej słońca, w końcu swoją lekkomyślność przypłacił życiem, bowiem skrzydła rozkleiły się, a Ikar spadł i rozbił się o ziemie jednej z wysp lub wpadł do wody i utonął.

Breugel na swoim obrazie umieścił tytułowy upadek Ikara w prawym dolnym rogu dzieła, jest on zasygnalizowany jedynie wystającymi z wody nogami młodzieńca…

Szczegół ten zajmuje niewiele miejsca, jest on zresztą umieszczony na drugim planie, nic innego na obrazie nie wskazuje na tragedię, żadna z osób przedstawionych na obrazie nie zauważa jej, bądź się nią nie przejmuje. Ludzie są zajęci swoimi codziennymi obowiązkami, jedna z osób orze, pasterz wypasa owce, a rybak spokojnie łowi ryby w wodzie, w której tonie chłopiec. Ikar jest samotny, nikt nie zamierza mu pomóc, życie toczy się swoim dawnym torem, śmierć chłopca nie zmienia niczego, jego życie było zupełnie obojętne dla oracza, pasterza, czy rybaka, w ich życiu liczy się jedynie praca, która nadaje sens ich życiu.

Nie są marzycielami, takimi, jakim był Ikar, być może dlatego nie są w stanie go zrozumieć. Bruegel, który stronił raczej od tematyki mitologicznej, w tym obrazie wykorzystał motyw Ikara, jako kontrastowy dla rodzajowej sceny, na której dominuje ciężka praca. Wydaje się, że malarz chciał zaprotestować przeciw obojętności wobec cierpienia bliźnich i niezrozumienia innych światopoglądów. Nawet najcięższa praca nie powinna pozbawiać człowieka marzeń, nawet jeżeli nie są one realne.

,, Ślepcy" to obraz, na który zostało przedstawionych sześciu niewidomych mężczyzn w żebraczych strojach. Ich losy są ze sobą nierozerwalnie połączone, wiąże ich kalectwo i ubóstwo. Są nawzajem sobie przewodnikami. Poszczególne osoby są połączone kijami. Pierwszy, który szedł na czele grupy przewrócił się, a przez to drugi traci równowagę, pociągając za sobą innych. Są ślepi i ta sytuacja ich przerasta, nie mają żadnego widzącego przewodnika, są wiec całkowicie uzależnieni od losu.

Malując ten obraz, Bruegel chciał być może wyrazić swą pogardę, wobec zaślepienia ludzi przez wiarę w błędne poglądy społeczne lub religijne, za ta drugą opcja przemawia fakt, że w tle widoczny jest kościół.

Jedna osoba, która jest zaślepiona pewnymi poglądami, może skutecznie "oślepić" też innych. Nie chcąc dostrzegać całej prawdy, zamykają oczy na wszystko co sprzeczne z ich ideami. Jedna osoba pociąga kolejną, jeśli więc którąś z tych osób spotyka klęska, dotyka ona wszystkich.

Być może flamandzki artysta nawiązał do słów zawartych w Ewangelii świętego Mateusza: "Zostawcie ich ! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną"(Mt 15,14).

Ślepota jest tutaj metaforą kłamstw, fałszywych przekonań, które zawsze znajdą swoich głosicieli i wyznawców. Upadek to kara, nauczka, która przyjdzie prędzej czy później. Oznacza to, że ludzie, którzy wola kłamstwo od prawdy zawsze znajdą swoich wyznawców. Jednakże kiedyś ich wszystkich czeka za to kara. Choćby jeden, który chciałby wskazać drogę kalekom. "Ślepcy" i "Upadek Ikara" to obrazy o ponadczasowym symbolicznym przesłanie. Wymownie pokazują ludzkie wady, jakimi są obojętność cierpienie innych i zaślepienie fałszywymi poglądami.