Bitwa pod Grunwaldem rozegrała się 15 lipca 1410 r. pomiędzy Polską a Zakonem Krzyżackim.

Bitwa pod Grunwaldem - geneza

Początek XV w. przyniósł kontynuację sporu Polski z Zakonem Krzyżackim. Toczył się on o Żmudź, Drezdenko. Kiedy wielkim mistrzem został Urlyk von Jungingen, jego polityka wobec Polski zaostrzyła się. 

Próbował zerwać sojusz polsko-litewski, a kiedy to się nie powiodło - w 1409 r. wypowiedział Polsce wojnę i zajął ziemię dobrzyńską. Jednocześnie sprzymierzył się z książętami zachodniopomorskimi i Zygmuntem Luksemburczykiem przeciwko Polsce.

Bitwa pod Grunwaldem - przebieg

Bitwa, jaka rozegrała się 15 lipca 1410 r., była jedną z największych bitew średniowiecznej Europy.

Początkowa faza bitwy polegała na uderzeniu lekkiej jazdy litewskiej i tatarskiej na wojska krzyżackie. Następnie wojska krzyżackie uderzyły na prawe i lewe skrzydło wojsk polskich i litewskich, doprowadzając do ucieczki wojsk litewskich do lasu. 

W czasie, kiedy wojska krzyżackie goniły Witolda i jego rycerzy, Jagiełło na lewym skrzydle rozgromił część Krzyżaków. Kolejne godziny walki przyniosły zdobicie obozu krzyżackiego. W walce zginął sam wielki mistrz zakonu Urlyk von Jungingen oraz wielu jego towarzyszy.

Bitwa pod Grunwaldem - znaczenie

Militarna klęska, jaką ponieśli Krzyżacy nie została w pełni wykorzystana. Rezygnacja Witolda z walki oraz zbyt wolno przeprowadzony atak na Malbork sprawił, że Krzyżacy obronili swoją główną siedzibę.

Niewątpliwie umocniła się rola Polski na arenie międzynarodowej oraz wizerunek Władysława Jagiełły . Zacieśniły się również związki Polski z Litwą, które zostały potwierdzone w akcie unii horodelskiej w 1413 r.