Pobrzeże to specyficzny obszar występujący na terenie Polski a także najmłodszy. Powstało z fragmentów morenowych i połaci torfu. Prąd morski powoduje wleczenie materiału morskiego- głównie piasku i odsypywanie go na wybrzeżu. Doszło do zamknięcia dawnej mierzei. Obecnie tu występujące jeziora to część dawnej istniejących tu zatok. Dziś są to jeziora przybrzeżne- Łebsko, Gardno. Od morza oddziela je wał piaszczysty.

Jeziora przybrzeżne są bardzo płytkie- 2, 3 metry, są słonawe- w momencie sztormu lub wysokich fal woda morska przedostaje się przez wał piasku i przelewa się do jezior. Zimą woda jest bardziej słona niż w lecie.

Jeziora na początku holocenu było o wiele większe, o czym świadczą występujące tu torfy. Obecnie postępuje proces eutrofizacji (zarastanie jezior). Tempo zarastania jeziora Łebsko to 1 m/ rok.

W obrębie pobrzeży wydzielono trzy makroregiony: Pobrzeże Szczecińskie, Koszalińskie i Gdańskie.

Pobrzeże Szczecińskie- obszar ten został ukształtowany przez lądolód skandynawski. Charakterystyczne jest zróżnicowanie krajobrazów i odmienne wykorzystanie tego obszaru.

  • Wyspa Wolin i Uznam- oddzielają Zalew Szczeciński od Zatoki Pomorskiej, które to akweny łączą Dźwina i Świna. Wolin to bardzo ciekawa pod każdym względem wyspa. Występują tu wzgórza morenowe, piękne jeziora, równiny i obniżenia. Bogactwo przyrody ożywionej i nieożywionej oraz dogodne położenie przyczyniło się intensywnej działalności człowieka. Obecnie przyroda jest chroniona w parku narodowym. Dobrze rozwinięta jest turystyka, np. znane kurort w Międzyzdrojach.
  • Wzgórza Trzebiatowskie- mezoregion ciągnący się wzdłuż wybrzeża do ujścia Parsęty. Ciekawym zjawiskiem jest tutaj proces cofania się brzegu, który można zaobserwować w Trzęsaczu na przykładzie kościółka. Obecnie wskutek niszczącej działalności morza z kościółka pozostała jedna ściana budynku, resztą porwało morze. Obszar cechuje niewielki wpływ człowieka, liczne miejscowości wypoczynkowe- Trzęsacz, Dziwnów, Rewal, Niechorze, Mrzeżyno.
  • Równina Wkrzańska- zajmuje obszar po zachodniej stronie ujścia Odry do Zalewu Szczecińskiego. Rzeźba jest słabo urozmaicona, liczne osady naniesione przez Odrę. Dominuje na tym terenie las sosnowy- Puszcza Wkrzańska. Poza Policami gdzie występuje przemysł chemiczny antropopresja jest nieznaczna.
  • Dolina Dolnej Odry- obszar pomiędzy Cedynią a ujściem Odry. Charakterystyczną cechą tego terenu jest zmieniający się wygląd brzegów, spowodowany erozyjną działalnością rzeki. Rozlewiska tworzy tutaj Odra, rozdzielając się na Odrę Zachodnią i Wschodnią, z charakterystycznym rozlewiskiem jeziorem Dąbie. Zakład przemysłowy w Szczecinie ma znaczny wpływ na środowisko. Obecnie istnieje tu Park Krajobrazowy Dolnej Odry.
  • Równina Goleniowska- na zachód od Zalewu Szczecińskiego, zbudowany z piasków dlatego też znaczną część zajmują lasy sosnowe- Puszcza Goleniowska.
  • Wzgórza Szczecińskie- teren na zachód od Odry. Znaczne ślady pozostawił tu lądolód. Występują tu liczne zaburzenia glacitektoniczne, stąd też pagórkowaty charakter. W części pn.-wsch. Usytuowany jest Szczecin, który spowodował znaczne przekształcenia środowiska przyrodniczego.
  • Wzgórza Bukowe- zajmuje wschodnią część Odry, spiętrzenia glacitektoniczne, w postaci porwaków (blok skalny oderwany od podłoża i przesunięty przez lądolód lub wskutek przesuwającej się płaszczowiny). Znajduje się tu piękne jezioro Szmaragdowe, będące śladem działalności człowieka. Najwyższy punkt ma wysokość 148 m n p m. występuje tu las bukowy.
  • Równina Wełtyńska- teren lekko pofalowany, obecność jezior- największe Jezioro Wełtyńskie 300 ha powierzchni. Dobre gleby i dogodna budowa geologiczna spowodowały, że niegdyś te tereny były wykorzystywane rolniczo. Obecnie postępuje tu sukcesja roślin na te tereny.
  • Równina Pyrzycko- Starogardzka- występują tu utwory zastoiskowe, w postaci iłów i piasków na których wytworzyły się żyzne gleby, wykorzystywane pod uprawę pszenicy i buraka cukrowego. Ciekawy szczegół stanowi jezioro Miedwie stanowiące kryptodepresję. Stanowi ono rezerwuar wody, wykorzystywany także w celach rekreacji. W Pyrzycach uruchomiono zakład geotermalny.
  • Równina Nowogardzka- charakteryzuj ją falistość powierzchni terenu, występują tu ozy i drumliny. Pasmowy układ gleb powoduje naprzemienne użytkowanie terenu- pola uprawne, lasy, wilgotne obniżenia. Mała antropopresja.
  • Równina Gryficka- jednostka ciągnąca się równoleżnikowo od Wzgórza Trzebiatowskiego. Obszar typowo rolniczy o bardzo żyznych glebach. Ciekawą formą jest antyklinorium kujawsko- pomorskie. Eksploatacja wapieni w Czarnogłowach.

Pobrzeże Koszalińskie- makroregion podzielony na 6 mezoregionów:

  • Wybrzeże Słowińskie- rozciąga się od zachodniej części Parsęty do Helu. Charakterystyczne są liczne jeziora i mierzeje. Najbardziej znane i przyciągające turystów ruchome wydmy w okolicy Łeby.
  • Równina Białogardzka- powierzchnia moreny dennej, kilka niewielkich jezior i dolinek. Postępująca sukcesja roślinna.
  • Równina Sławieńska- podobna pod względem powierzchni do wymienionej powyżej, tutaj pojawia się las z powodu większego udziału powierzchni piaszczystej. Postępująca sukcesja roślinna.
  • Wysoczyzna Damnicka- podobna do wyżej wymienionej, podobne gleby, brak miast, mała antropopresja.
  • Wysoczyzna Żarnowiecka- występują tu wysokości powyżej 100 m. kępy wysoczyznowe i nieliczne jeziorka. Znaczny wpływ człowieka, z powodu istniejącej tu elektrowni.
  • Pradolina Łeby i Redy- jest to kręte, podłużne obniżenie pradoliny co stanowi ślad obecności lądolodu na tym obszarze.

Pobrzeże Gdańskie- otacza Zatokę Gdańską, dzieli się na 7 mezoregionów.

  • Pobrzeże Kaszubskie- posiada bardzo urozmaiconą rzeźbę, dzieli się na mikroregiony. Miejsce silnej antropopresji, występują tu największe miasta Gdańsk, Gdynia i Sopot, porty morskie, stocznia.
  • Mierzeja Helska- czynna mierzeja w postaci piaszczystego półwyspu. Silna antropopresja, tereny wykorzystywane turystycznie.
  • Żuławy Wiślane- fragment delty Wisły, leżą poniżej poziomu morza, powstały wskutek nanoszenia przez Wisłę materiału akumulacyjnego, powstały mady (bardzo żyzne gleby). Doszło do powstania odciętych od reszty delty depresji. Wykorzystanie obszaru jest możliwe dzięki antropopresji, w postaci kanałów. W uprawach dominuje rzepak. Raczki Elbląskie- najniżej położony teren w Polsce (depresja), 1,8 m p.p.m. jezioro Druzno- dawna część zatoki morskiej, płytkie, szybko postępująca eutrofizacja.
  • Wysoczyzna Elbląska- najwyższy punkt ponad 200 m. obszar podobny do Pobrzeża Kaszubskiego. Silna antropopresja.
  • Równina Warmińska- płaska powierzchnia opadająca na północ. Urodzajne gleby, nie wykorzystywane rolniczo.
  • Wybrzeże Staropruskie- teren wzdłuż Zalewu Wiślanego. Trudne do zagospodarowania, zostały pozostawione naturalnej sukcesji roślinnej.