Lodowiec jest to nagromadzenie na powierzchni terenu dużej masy lodu, poruszającej się powoli, lecz ustawicznie w dół. Lodowce powstają ze śniegu, który naciskany przez kolejne warstwy, stopniowo się konsoliduje i twardnieje. Ruch masy lodu odbywa się pod wpływem działania siły ciężkości i ciśnienia leżących wyżej warstw. Dzięki działaniu tych sił lodowiec staje się ciałem plastycznym. Prędkość poruszania się lodu zależy od dwóch czynników - jego masy i nachylenia podłoża, po którym się przesuwa. Lodowce powstają w miejscach, w których więcej śniegu w ciągu roku przybywa niż topnieje. Ich tworzenie się zależy przede wszystkim od wielkości opadów śniegu i od średniej rocznej temperatury powietrza. Tereny, na których śnieg nie może stopnieć w ciągu lata, tylko ustawicznie się gromadzi, znajdują się powyżej tzw. linii (granicy) wiecznego śniegu. Granicę tą wyznacza miejsce, w którym w ciągu roku spada tyle samo śniegu ile topnieje. W okolicach równika linia ta przebiega na wysokości 5 000 - 6 000 m n. p. m., na obszarach polarnych natomiast sięga poziomu morza.
Górska rzeźba polodowcowa charakteryzuje się występowaniem stromych zboczy i ostrych szczytów. Na terenach nizinnych, które w zamierzchłych czasach pokrywał lodowiec wytworzyły się zagłębienia obecnie wypełnione wodą (jeziora polodowcowe).
W wyniku badań geologicznych stwierdzono, iż na Ziemi miało miejsce 7 zlodowaceń. Ostatnie z nich wystąpiło od 2 mln. do 10 tys. lat temu, a podczas jego trwania Ziemię pokrył lód w 30%.
W czasie trwania zlodowaceń, na skutek zmieniających się warunków klimatycznych, lodowce "wędrowały". Lód wlókł wówczas w swojej masie liczne kamienie i fragmenty skał, które żłobiły głębokie doliny i rysy w powierzchni lądu. Ich przebieg pozwala dziś badaczom określić kierunki przesuwania się lodu. Ponadto, topniejący lodowiec zostawił za sobą glinę, żwir i kamienie.
Przykładem istniejącego współcześnie lodowca jest lodowiec na Grenlandii. Zajmuje on powierzchnię 1 833 900 km², co stanowi 85% powierzchni wyspy. Jego rozciągłość południkowa wynosi 2 500 km, a równoleżnikowa 1 000 km. Średnia grubość lodu wynosi 1 500 m, a najwyższy szczyt sięga 3 300 m. Pod tą warstwą lodu znajduje się skaliste podłoże wyspy.
Lodowiec grenlandzki, pod wpływem nacisku lodu, powoduje obniżenie poziomu lądu. Dosłownie "wciska" on podłoże Grenlandii w astenosferę. W konsekwencji tego zjawiska, skaliste podłoże wyspy znajduje się poniżej poziomu Oceanu Atlantyckiego.
