Lasy równikowe Afryki są to lasy wiecznie zielone, nie wykazujące rytmu wegetacyjnego. Często nazywa się je lasami deszczowymi, dżunglą lub lasami tropikalnymi. Nazwa "lasy deszczowe" wywodzi się z codziennych opadów występujących w strefie równikowej, tzw. deszczy zenitalnych. Dwa ostatnie określenia natomiast są nieprawidłowe. Termin "dżungla" określa bagniste lasy wschodnich Indii, z kolei, wywodzące się z łaciny, określenie "tropikalny" oznacza "zwrotnikowy".
Roślinność wiecznie zielonych lasów afrykańskich układa się warstwowo. Najwyższa warstwa drzew osiąga wysokości 40, a często nawet 60 m. Drugi poziom tworzą niższe, bardziej wiotkie drzewa. Najniżej znajduje się warstwa krzewów i runo leśne, które, z powodu braku światła, są bardzo ubogie i słabo rozwinięte. W lesie równikowym występuje wiele gatunków roślin endemicznych. Ponadto charakterystyczne są rośliny dziurawcowate, wilczomlecze i palmy. Jednym z najbardziej typowych gatunków palm tego lasu jest olejowiec gwinejski. Ponadto rosną tu drzewa: rafia winodajna oraz mahoń afrykański. Na pniach drzew rozwijają się epifity (porośla) oraz liany (pnącza). Ponadto, w warstwie krzewów rosną rośliny storczykowate, obrazkowate i paprocie.
Lasy równikowe Afryki Wschodniej zostały silnie wytrzebione. Ta część kontynentu, poza Doliną Nilu i Nigru, jest najgęściej zaludniona. W wyniku wyrębu i palenia tutejsze lasy są znacznie niższe i słabsze od tych leżących w Afryce Zachodniej. Niskie są także wilgotne lasy wschodniego Madagaskaru (20 - 30 m).
Wiecznie zielone lasy afrykańskie są bardzo produktywne. Z powodu dużej wilgotności i temperatury ściółka leśna bardzo szybko się rozkłada, a prawie cała materia organiczna jest użytkowana przez rośliny. To, czego nie wykorzystają jest wypłukiwane przez codzienne ulewy. To sprawia, że warstwa próchnicza jest bardzo słabo rozwinięta. Dlatego też, po wycięciu lub wypaleniu lasu gleba szybciej jałowieje niż las odrasta. Jego całkowite odnowienie może trwać setki a nawet tysiące lat.
Dla wybrzeży morskich strefy równikowej charakterystyczne są lasy namorzynowe (mangrowe). Tworzą je rośliny wodolubne, których korzenie przez większą część roku zanurzone są w wodzie.
