Kondensator elektryczny zbudowany jest z dwóch części wykonanych z materiału przewodzącego, nazywanych okładkami kondensatora oraz w dielektryka oddzielającego okładki.
Kondensator charakteryzowany jest ładunkiem q na każdej z okładek kondensatora oraz różnicą potencjałów między okładkami. Ładunki zgromadzone na warstwach przewodnika są równe co do wartości, ale maja przeciwne znaki, tak że wypadkowy ładunek kondensatora jest równy zeru.
Ładunek q i różnica potencjałów V są do siebie proporcjonalne, a współczynnikiem proporcjonalności jest wielkość zwana pojemnością kondensatora C.
Pojemność kondensatora zależy od kształtu i położenia warstw przewodników względem siebie, a także od rodzaju dielektryka oddzielającego przewodniki.
Pojemność C wyraża się w jednostkach zwanych faradami F.
Kondensatory można łączyć w układy. Istnieją dwie możliwości połączeń: szeregowe i równoległe. Dla połączeń równoległych wypadkowa pojemność układu jest sumą pojemności poszczególnych kondensatorów. Natomiast w przypadku szeregowego połączenia odwrotność pojemności całkowitej jest sumą odwrotności pojemności kondensatorów składowych.
Kondensatory znajdują zastosowanie w wielu dziedzinach nauki i przemysłu. Mogą służyć np. do magazynowania energii, do wytwarzania określonych pól elektrycznych.
We współpracy z innymi urządzeniami wykorzystuje się je m.in. do generowania i detekcji drgań elektromagnetycznych czy do zmniejszania wahań napięć w zasilaczach.
