Elektromagnes jest urządzeniem służącym do generowania pola magnetycznego. Buduje się go w ten sposób, że na rdzeń z ferromagnetyka nawija się cewkę, w której płynie prąd elektryczny. Przepływ prądu powoduje wytworzenie przez cewkę pola magnetycznego, które oddziałuje na ferromagnetyczny rdzeń powodując jego magnesowanie. Równocześnie samo pole magnetyczne zwojnicy ulega wzmocnieniu.
W momencie, gdy prąd przestaje płynąć w cewce wszystkie zjawiska ustają tzn. pole cewki ulega zanikowi, rdzeń się rozmagnesowuje i nie jest już źródłem pola magnetycznego.
Odkrywcą faktu, że płynący w obwodzie prąd może wywoływać efekty magnetyczne był Oersted. Miało to miejsce w 1820 roku. Przeprowadzał on doświadczenie polegające na obserwacji wychylenia igły magnetycznej kompasu w pobliżu przewodnika, w którym płynie prąd elektryczny. Potem te same efekty uzyskał Prago. Natomiast do konstrukcji pierwszego elektromagnesu doszło w roku 1825. Dokonał tego Sturgeon. Miał on postać rdzenia wykonanego z żelaza, pokrytego lakiem w celach izolacyjnych. Na rdzeń nawinięto nieizolowany drut. To był pierwowzór dzisiejszych elektromagnesów. Od tamtego czasu wprowadzono ulepszenia. Między innymi J. Henry wprowadził izolowany jedwabną nicią drut. Dawał to możliwość nawinięcia na rdzeń większej ilości uzwojeń co w konsekwencji powodowało wzmocnienie elektromagnesu.
W czasach obecnych najsilniejsze elektromagnesy są budowane z wykorzystaniem cewek nadprzewodzących Są one wykonane z materiałów zwanych nadprzewodnikami. Charakteryzują się one brakiem oporu elektrycznego w bardzo niskich temperaturach.
Elektromagnesy wykorzystuje się m.in. w :
- urządzeniach do generowania prądu elektrycznego czyli prądnicach
- w silnikach elektrycznych
- elektrycznych bezpiecznikach
- głośnikach
- słuchawkach telefonicznych
- głowicach magnetofonowych i twardych dyskach
- transformatorach
- miernikach elektrycznych
- dźwigach elektromagnetycznych
Ferryty są materiałami ceramicznymi o własnościach ferrimagnetycznych. Wykonane ze związków tlenków żelaza z dodatkiem pierwiastków takich jak: kobalt, nikiel, cynk oraz pierwiastków ziem rzadkich. Otrzymany proszek spieka się, rozdrabnia, a następnie nadaje się odpowiedni kształt bryłkom i ponownie spieka. Ferrytu maja tą dobrą cechę, że są tanie i dlatego mogą być powszechnie wykorzystywane. Ferryty to półprzewodniki. Ze względu na słabe przewodnictwo prądu a co za tym idzie niskie straty energii mogą być one stosowane tam gdzie przedmioty z nich wykonane podlegają działaniu pól magnetycznych o dużej zmienności.
Ferryty dzieli się na ferryty miękkie oraz ferryty trwałe. Z ferrytów miękkich wykonuje się rdzenie elektromagnesów, natomiast z twardych robi się magnesy trwałe. Ferryty wykorzystywane są do budowy elementów odbiorników radiowych i telewizyjnych oraz wielu urządzeń elektrycznych.
Niektóre z ferrytów wykorzystuje się do konstrukcji pamięci komputerowej.
