Izaak Newton był angielskim fizykiem. Jego odkrycia stały się fundamentem całej współczesnej nauki. Chodzi tutaj o teorie , które sformułował, a mianowicie trzy prawa dotyczące mechaniki a także teoria grawitacji.

Zanim zostanie przedstawiony szczegółowy życiorys Newtona warto przyjrzeć się tym prawom.

Problem grawitacji nurtował mieszkańców Ziemi już od zamierzchłych czasów. Z tym, że był on rozdzielony na dwa jak im się wydawało odrębne zagadnienia. Pierwsze dotyczyło swobodnego spadku ciał na powierzchnię Ziemi. Drugim zagadnieniem do rozpatrzenia był ruch planet. Były to kwestie , z którymi uczeni przez wiele wieków nie mogli sobie poradzić. W większości przypadków dochodzili oni niestety do fałszywych wniosków. Twórcą poglądów, które przez długi czas uważano za prawdziwe był Arystoteles. Rozpowszechnił on pogląd, że ruch ciał niebieskich czyli planet wynika z własności tych ciał, a nie jest powodowany innymi obiektami. Natomiast kwestię spadku swobodnego rozwiązał w ten sposób, że założył istnienie dwóch rodzajów ciał: lekkich i ciężkich. Jeżeli ciało należy do grupy ciał lekkich to wykazuje tendencję do oddalania się od miejsca, które stanowi środek świata. Za takie miejsce uważano środek Ziemi. Przykładem takiego ciała miałby być ogień. Ciała należące do drugiej grupy wykazywały natomiast tendencję do ruchu do środka Ziemi. Dlatego przedmioty upuszczane spadały swobodnie na powierzchnię.

I tak dopiero Izaakowi Newtonowi udało się podważyć teorię rozpowszechniona przez Arystotelesa. Istnieje często powtarzana anegdota jak to Newton wpadł na pomysł istnienia grawitacji. Historia ta mówi, że prawo to wpadło Newtonowi do głowy gdy wypoczywał pewnego dnia pod jabłonią. W pewnej chwili na głowę spadło mu jabłko. Podobno stało się ono bodźcem do sformułowania prawa powszechnego ciążenia.

A tak na poważnie to wykorzystując dane dotyczące przyspieszenia Księżyca w kierunku Ziemi, a także analizując przyspieszenie przy samej powierzchni naszej planety Izaak Newton stwierdził, że ciało w spadku swobodnym porusza się z przyspieszeniem , które jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości tego ciała od powierzchni Ziemi.

Odkrycie Newtona zostało podane do publicznej wiadomości w roku 1678, w pracy p.t. "Principia". Znalazło się tam sformułowanie prawa powszechnego ciążenia. Wg tego prawa pomiędzy dwoma ciałami o masach mi mznajdującymi się w odległości r od siebie działa siła przyciągania, która można przedstawić za pomocą wzoru:

Wartość siły, z jaką ciało pierwsze działa na drugie jest taka sama jak wartość siły z jaką ciało drugie działa na pierwsze. Siły te maja tylko przeciwne zwroty.

Prawo powszechnego ciążenia dotyczy oddziaływania między dwoma dowolnymi ciałami. I dotyczy w równym stopniu ciał , które znajdują się przy powierzchni Ziemi jak i obiektów w przestrzeni kosmicznej.

Na podstawie prawa powszechnego ciążenia Newtona można wytłumaczyć zarówno prawo spadku swobodnego jak i trzy prawa rządzące ruchami planet w przestrzeni kosmicznej. Sformułował je Kepler.

Teraz kolej na następne prawa autorstwa Newtona. Prawa te dotyczą ruchu ciał pod wpływem sił i zostały nazwane zasadami dynamiki Newtona.

Pierwsza zasada dynamiki opisuje stan ciała, na które nie działa żadna siła lub działające siły równoważą się. Dzięki Newtonowi wiadomo, że ciało takie będzie pozostawało w spoczynku lub będzie się poruszało ruchem jednostajnym prostoliniowym , czyli z przyspieszeniem równym zero.

Druga zasada dynamiki natomiast mówi, że jeśli wypadkowa sił działających na ciało jest różna od zera, to nadaje ona ciału przyspieszenie a, które jest wprost proporcjonalne do tej siły F i odwrotnie proporcjonalne do masy tego ciała m. Pod wpływem takiej siły ciało będzie poruszało się ruchem jednostajnie zmiennym. W zależności od zwrotu przyspieszenia będzie to ruch jednostajni przyspieszony lub jednostajnie opóźniony.

Następuje tutaj odróżnienie masy grawitacyjnej od masy bezwładnej. Masa grawitacyjna czyli ciężar jest reakcją ciała na działanie siły ciężkości natomiast masa bezwładna związana jest z przyrostem przyspieszenia pod wpływem dowolnej, działającej na ciało siły.

Trzecia zasada dynamiki mówi o wzajemnych oddziaływaniach między ciałami. Okazuje się, że jeśli jedno ciało będzie oddziaływać na drugie ciało z siłą o pewnej wartości to drugie ciało również będzie oddziaływać na ciało pierwsze z taką samą siłą co do wartości lecz przeciwnie skierowaną.

A teraz coś o samym naukowcu.

Izaak Newton przyszedł na świat w roku 1643. Miało to miejsce w Anglii, w Woolsthorpe w hrabstwie Lincolnshire. Ojciec Izaaka był średnio zamożnym farmerem. Niestety Newton nigdy nie poznał swojego ojca, ponieważ ten zmarł przed narodzinami syna. Gdy mały Izaak miał trzy lata matka postanowiła ponownie zawrzeć związek małżeński. Wtedy chłopcem zaopiekowała się jego babcia. Nieoczekiwanie jednak ojczym Izaaka również zmarł. Wtedy chłopiec wrócił do rodzinnego domu. Jednak stosunki z matką nie układały się. Oczekiwała ona , ze chłopiec przejmie obowiązki w gospodarstwie, które spadły na jej barki po śmierci męża. Szybko jednak okazało się, że się pomyliła. Wtedy Izaak powrócił do kontynuowania swojej edukacji. Stało się tak dzięki wpływowi wuja, który chciał , żeby chłopiec mógł przygotować się do studiów uniwersyteckich.

Okres studiów Newtona w Cambridge przypadał na lata 1661 - 1665. Był zdolnym studentem. Zamierzał pozostać na uniwersytecie, ale wtedy wybuchła zaraza i uczelnia została zamknięta. Wtedy osiemnaście miesięcy spędził w rodzinnej miejscowości prowadząc rozmaite badania. Po tym czasie wrócił do Cambridge i został członkiem Trinity. Natomiast już w roku 1669 objął katedrę matematyki. Stanowisko profesora matematyki piastował do roku 1671. W tymże roku przeniósł się do Londynu. Tam rozpoczął prace w królewskiej mennicy. Izaakowi Newtonowi oprócz niewątpliwych zasług na polu nauki należy również przypisać udział w przygotowywaniu i przeprowadzeniu reformy monetarnej. Jego wkład w to wydarzenie został nagrodzony przyznaniem mu tytułu szlacheckiego. Izaak Newton zmarł w roku 1727 w Londynie.

Wkład Newtona w naukę to nie tylko omówione na początku prawa. Izaak Newton sformułował również zasady rachunku różniczkowego i całkowego oraz opracował rozmaite zagadnienia z dziedziny optyki.