Racicznica inaczej znana pod nazwą omulik zmienny to małż należący do rodziny racicznicowatych z podgromady blaszkoskrzelnych właściwych. Do Europy dotarł w XVIII wieku ze zlewiska M. Czarnego i M. Kaspijskiego. W Polsce pojawił się w ostatnich dziesięcioleciach. Najliczniej występuje w przybałtyckich jeziorach i zalewach, ale można go spotkać również w stawach i rzekach. Kolonie racicznic spotyka się na różnych podwodnych przedmiotach. Mogą to być korzenie drzew, kamienie, śmieci typu butelki, podbieraki rybackie. W koloniach młode osadzają się na starszych małżach.

Muszle racicznic mają długość 2-4 cm. Kształtem przypominają trójkąt. Nie posiadają warstwy perłowej. Są koloru żółtobrunatnego z charakterystycznymi czarnymi zygzakami. U starszych osobników pręgi są mniej widoczne. Obie połówki muszli są tej samej wielkości, a zamek nie ma ząbków.

Larwy tych małż nie pasożytują na rybach. Swobodnie pływają a po pewnym czasie opadają na dno przyczepiając się do jakiegoś przedmiotu. Dają w ten sposób początek nowej kolonii. Młode posiadają nogę, dzięki której mogą się poruszać. U osobników dorosłych narząd ten zanika i pędzą osiadły tryb życia. Żyją do 5 lat 

Optymalne warunki do rozmnażania to temperatura powyżej 15°C. Wtedy to samiec zapładnia złożone przez samicę jajeczka. Liczba złożonych jaj może wynosić nawet milion. Larwy najlepiej rozwijają się w temperaturze 20-22°C. W wysokiej temperaturze jest zbyt mało tlenu i młode mogą wyginąć.

Racicznice mogą tworzyć ogromne, wielopiętrowe ławice.

Racicznice są bardzo przydatne. Są biologicznym filtratorem wody. Przyczyniają się do jej oczyszczania. Jeden osobnik potrafi przefiltrować w ciągu doby do 3 litrów wody. Odfiltrowują glony, pierwotniaki, wymoczki.

Czasami ich obecność stanowi problem głównie dla elektrowni wodnych. Duże kolonie zatykają przepusty i rury.