1. Miejsce inżynierii genetycznej w biotechnologii (początki klonowania połowa lat 70. XX w.; sztuczne chromosomy; klonowanie początkowo nici DNA, potem całego organizmu; brak ograniczeń liczby kopii powielanego DNA)
2. Sposoby klonowania genów (bakteryjne enzymy restrykcyjne jako "molekularne nożyczki" tnące DNA w swoistych miejscach; końce lepkie to fragmenty końcowe nici DNA o zachodzących na siebie sekwencjach komplementarnych, które łatwo się ze sobą łączą umożliwiając włączanie genu w dowolne miejsce jak wtyczka i gniazdko)
3. Wektory (wbudowanie genu w genom faga lub plazmidu umożliwia jego wbudowanie w genom bakterii, wirusy zwierzęce jako wektory DNA do komórek ssaczych).
4. Cechy dobrego wektora (pojemność, zdolność inkorporacji do genomu komórki docelowej, usunięte wszystkie geny wirulencji).
5. Klonowanie genów za pomocą PCR (PCR = polymerase chain reaction, wystarczy jedna kopia genu, denaturacja DNA w wysokiej temperaturze, przyłączanie primerów RNA, dobudowa komplementarnych połówek DNA w niższej temperaturze, potęgowy przyrost kopii genu w mieszaninie reakcyjnej).
6. Biblioteki genomowe (bioinformatyka to tworzenie baz danych o sekwencji nukleotydów, przechowywanie wielkich ilości informacji na twardych dyskach, przeszukiwanie bibliotek genomowych, poszukiwanie analogii między sekwencjami genów o znanych funkcjach).
7. Mapowanie restrykcyjne (wystawienie DNA na działanie restryktazy tnącej nić w miejscach charakterystycznych sekwencji powoduje jego pocięcie na fragmenty, które poddane działaniu pola elektrycznego migrują w nim, im krótsze tym dalej, zatrzymując się tworzą "prążki"; dwie nici DNA pocięte identycznym enzymem restrykcyjnym dadzą tym podobniejszy wzór prążków, im bardziej ich sekwencja jest zgodna)
