socjalista i polityk polski, absolwent prawa na Uniwersytecie Lwowskim. W 1904 r. wstąpił do PPS, a rok później do PPS - Frakcja Rewolucyjna. Za swoją działalność został w 1911 r. aresztowany przez Rosjan i osadzony w twierdzy szlisselburskiej, skąd wyszedł dopiero w 1917 r. Po powrocie do niepodległej Polski pełnił funkcję sekretarza generalnego PPS (przez 24 lata) i z ramienia tej partii w latach 1919-35 był posłem na sejm. Po zajęciu Polski przez Niemców rozpoczął działalność konspiracyjną tworząc PPS-Wolność, Równość, Niepodległość, której został sekretarzem generalnym. Pełnił też funkcję komendanta Gwardii Ludowej PPS-WRN. Po utworzeniu Politycznego Komitetu Porozumiewawczego został jego członkiem, a następnie przewodniczącym Rady Jedności Narodowej (podziemny sejm). Zdecydowanie opowiadał się za utrzymaniem ciągłości politycznej Rzeczypospolitej i jej suwerenności oraz wykluczał jakikolwiek sojusz z komunistami. W 1945 r. został aresztowany przez NKWD i w tzw. procesie szesnastu skazany na 1,5 roku więzienia.
W 1946 r. powrócił do Warszawy, ale 2 lata później został aresztowany przez komunistów pod zarzutem zdrady i skazany na 10 lat więzienia. Został osadzony w więzieniu rawickim, gdzie zmarł.