Mieszko II (990-1034)

król polski 1025-1033, książę polski 1033-1034. Był synem Bolesława Chrobrego i jego ukochanej żony Emnildy, księżniczki słowiańskiej. Mimo iż najstarszym synem Chrobrego był Bezprym (z pierwszego małżeństwa), to król na swojego następcę wyznaczył właśnie Mieszka, a pierworodnego odesłał do klasztoru. Mieszko II (Lambert?) od początku był wychowywany na króla: Chrobry dbał, by zapoznać go nie tylko z tajnikami sztuki wojennej, ale także nauczyć go poruszania się w gąszczu polityki i dyplomacji. Książę walczył więc wraz z ojcem w wojnie przeciw Niemcom, ale także pertraktował z cesarzem. W 1013 r. Mieszko II pojął za żonę Rychezę (siostrzenicę Ottona III, córkę palatyna lotaryńskiego), z którą miał troje dzieci: Kazimierza Odnowiciela, Rychezę (później żonę króla Węgier) i Gertrudę (żonę księcia kijowskiego). Małżeństwo Mieszka zostało zawarte wyłącznie ze względów politycznych, gdyż Chrobry chciał w ten sposób umocnić polskie wpływy w Niemczech. Mieszko wraz z żoną zamieszkał prawdopodobnie na Wawelu.

Wiemy, że książę był wykształcony - dobrze władał łaciną i greką, zadbał też o staranne wykształcenie swoich dzieci. Dbał też o rozwój Kościoła, fundując wiele świątyń. Jednak niektóre źródła donoszą, że Mieszko znalazł sobie konkubinę i ponoć to urodzonemu przez nią synowi chciał przekazać swój tron, a Kazimierza miał przeznaczyć do stanu duchownego.

W 1025 r., po śmierci Chrobrego, Mieszko II od razu energicznie przejął rządy: jeszcze w tym samym roku koronował się, podkreślając w ten sposób ciągłość zapoczątkowanej przez ojca tradycji. Kontynuował też politykę zagraniczną Chrobrego, utrzymując sojusz z opozycją antycesarską w Nadrenii oraz Lotaryngii. W latach 1028 i 1030 podjął nawet łupieżcze wyprawy na Saksonię, a w polityce tej Mieszka II wspierał król Węgier.

Cesarz, nie mogąc sam pokonać Mieszka, zawarł przeciw niemu przymierze z Rusią i Czechami. W rozgrywce z królem Polski postanowił wykorzystać też jego braci (Bezpryma i Ottona): w 1031 r. pod pretekstem walki o ich prawa do schedy po ojcu na ziemie polskie wkroczyły wojska cesarza Konrada II i księcia kijowskiego Jarosława Mądrego.

By ratować życie, Mieszko wyjechał do Czech, a władzę w kraju przejął Bezprym, który na znak zależności od cesarza nie koronował się. Insygnia królewskie zostały odesłane poprzez Rychezę (żonę Mieszka) do Niemiec. W Czechach Mieszko został wykastrowany i wtrącony do więzienia. Tymczasem już po pół roku okrutnych rządów Bezprym został zamordowany.

W 1032 r. Mieszko II udał się do cesarza, który pozwolił mu powrócić do władzy, ale pod warunkiem zrzeczenia się tytułu królewskiego, uznania zwierzchnictwa cesarza i wydzielenia samodzielnych ziem dla Ottona i Dytryka (bratanka Chrobrego). Mimo iż Otton wkrótce zmarł, a Dytryk został wygnany, to Mieszko II nie cieszył się zbyt długo zjednoczonym królestwem - zmarł w 1034 r. w nieznanych okolicznościach.