pierwszy kanclerz Republiki Federalnej Niemieckiej (RFN). Pochodził z Kolonii, z wykształcenia był humanistą - kształcił się na uniwersytetach we Freiburgu, Monachium i Bonn. W 1901 r. związał się z Chrześcijańską Partią Centrum, a w latach 1917-33 pełnił obowiązki nadburmistrza Kolonii. Był zdecydowanym przeciwnikiem militaryzmu i rządów autorytarnych. Ponieważ odmówił wywieszenia flagi hitlerowskiej na ratuszu w Kolonii i odmawiał udziału w spotkaniach z Hitlerem, został przez nazistów pozbawiony wszystkich godności publicznych, a nawet dwukrotnie aresztowany.
Po II wojnie światowej został ponownie nadburmistrzem Kolonii, zaczął też organizować w niemieckiej zachodniej strefie okupacyjnej partię chrześcijańsko-demokratyczną (CDU), której został przywódcą. W 1948 r. został przewodniczącym Rady Parlamentarnej i uczestniczył w pracach nad konstytucją zachodnich Niemiec. We wrześniu 1949 r. został wybrany na kanclerza RFN (pełnił tę funkcję do 1963 r.), a w latach 1951-55 pełnił też obowiązki ministra spraw zagranicznych.
Jego największym dziełem było wyprowadzenie Niemiec z izolacji politycznej, włączenie ich do NATO w 1955 r., a 2 lata później do EWG. Doprowadziło to do szybkiego odbudowania gospodarki niemieckiej. Jednocześnie dążył do nawiązania przyjaznych stosunków politycznych z Francją.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
