Odpowiedzi do zadań z podręczników w apce Skul
pobierzniemiecki filozof i działacz rewolucyjny, twórca tzw. socjalizmu naukowego. Urodził się w Trewirze w rodzinie żydowskiej, był synem adwokata, studiował prawo oraz filozofię na uniwersytetach w Bonn i Berlinie. W 1841 r. na uniwersytecie w Jenie zdobył doktorat z filozofii za rozprawę Różnice między filozofią przyrody Demokryta a filozofią przyrody Epikura. Porzucił jednak pracę naukową i poświęcił się dziennikarstwu, pisząc do gazety "Rheinische Zeitung" (Gazeta Reńska) krytyczne artykuły pod adresem rządu, a po jej zamknięciu wyjechał do Paryża, a następnie do Brukseli (1845 r.). Jeszcze na studiach nawiązał kontakty z tzw. lewicą heglowską. W Paryżu współpracował z Cobetem i Proudhonem. Na łamach wychodzącego we Francji "Deutsch-Französische Jahrbücher" publikował swoje duże rozprawy: Przyczynek do krytyki heglowskiej filozofii prawa. Wstęp oraz W kwestii żydowskiej. W Paryżu zetknął się z Engelsem, z którym rozpoczął wspólną działalność wśród brukselskich robotników. Po opublikowaniu w 1848 r. Manifestu Komunistycznego obaj musieli opuścić Brukselę, zwłaszcza że już wcześniej działali w Związku Komunistów (opracowali jego program i statut). Marks udał się do Kolonii, gdzie znów zajął się dziennikarstwem (pisał do "Neue Rheinische Zeitung" - Nowa Gazeta Reńska) i żywo angażował się w niemieckiej Wiośnie Ludów jako członek Towarzystwa Demokratycznego, za co po obaleniu rewolucji został wygnany. Wyjechał więc do Paryża, a następnie do Londynu, gdzie powstały jego główne dzieła, stanowiące podstawę marksizmu (Kapitał, Krytyka ekonomii politycznej), w których przede wszystkim akcentował wpływ warunków materialnych na życie człowieka i przebieg procesów historycznych. Uważał, że "byt określa świadomość". Sam utrzymywał siebie i rodzinę dzięki pomocy materialnej od Engelsa. Marks był też współzałożycielem I Międzynarodówki 1864 r. (Międzynarodowe Stowarzyszenie Robotników) i opracował nawet jej statut, w którym nawoływał klasę robotniczą do wspólnego obalenia istniejącego porządku społecznego, twierdząc, że ostatecznym etapem rozwoju ludzkości jest komunizm.