rewolucyjne wystąpienia proletariatu paryskiego trwające od 18 III do 28 V 1871 r. Po przegranej wojnie z Prusami w 1871 r. władzę w Paryżu przejęła Gwardia Narodowa (z Komitetem Centralnym na czele), w której służyli głównie robotnicy. Kiedy 18 III 1871 r. rząd postanowił odebrać Gwardii armaty, w Paryżu doszło do walk, które strona rządowa przegrała. Komitet Centralny wyznaczył na 26 III wybory, w których zwyciężyli zwolennicy socjalizmu utopijnego. Dwa dni później ogłoszono powstanie Komuny Paryskiej. Wśród komunardów nie było jednak całkowitej jednomyślności co do programu politycznego, gospodarczego i społecznego. Nie mieli też poparcia poza Paryżem. Po dwóch miesiącach rząd Thiersa przystąpił do ataku na stolicę, która skapitulowała 27 V 1871 r. Komuna Paryska upadła, a jej twórcy i zwolennicy zginęli. Był to ostatni zryw XIX-wiecznych rewolucjonistów, a jednocześnie pierwsza próba wprowadzenia proletariackiej dyktatury. Francja nadal pozostała republiką.
Po stronie komunardów udzielali się także Polacy, m.in. J. Dąbrowski, W. Wróblewski i wielu innych.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
