z ziem zdobytych w 1099 r. krzyżowcy utworzyli Królestwo Jerozolimskie, które było lennem papieskim. Władzę świecką sprawował w nim Gotfryd z Bouillon, który przybrał tytuł obrońcy Grobu Świętego. Po jego śmierci w 1100 r. władzę przejął jego brat Baldwin, który koronował się na króla. W ciągu 18-letniego panowania odebrał z rąk muzułmańskich twierdze nadmorskie i narzucił zwierzchnictwo hrabstwom Trypolisu i Edessy oraz księstwu Antiochii.
Królestwo Jerozolimskie zorganizowano według klasycznego systemu feudalnego. Przybyli z krucjatą rycerze otrzymywali większe lub mniejsze lenna, do których sprowadzali często swoich krewnych. Stan rycerski pozostawał zamknięty dla miejscowej ludności. Mieszczanie osiedlali się jako kupcy w miastach, a dominującą rolę odgrywali kupcy włoscy (z Genui, Wenecji, Pizy). Kupiectwem oraz rzemiosłem trudnili się też Syryjczycy, Ormianie, Grecy, Żydzi. Chłopi arabscy i syryjscy (częściowo chrześcijanie, częściowo muzułmanie) zostali obciążeni czynszem na rzecz panów feudalnych.
Po początkowych prześladowaniach muzułmanów zaczęto prowadzić politykę tolerancji - zwłaszcza wobec chłopów, gdyż trudno było ich kimś zastąpić.
W 1187 r. prawie całe Królestwo Jerozolimskie zostało zajęte przez muzułmanów. Ostatecznie przestało istnieć po upadku Akki w 1291 r.
