marszałek, jeden z przywódców III Rzeszy i najbliższych współpracowników Hitlera. W czasie I wojny światowej służył jako oficer lotnictwa. W 1922 r. wstąpił do NSDAP i z czasem został jednym z najbardziej zaufanych ludzi Hitlera. Został też szefem organizacji paramilitarnej SA, przyczyniając się w znacznej mierze do zdobycia władzy przez Hitlera. W 1928 r. został z ramienia NSDAP deputowanym do Reichstagu, a w 1932 r. - jego przewodniczącym. Rok później zorganizował słynny pożar Reichstagu, który posłużył Hitlerowi jako pretekst do rozprawienia się z komunistami. W tym samym roku został też ministrem lotnictwa III Rzeszy oraz premierem Prus.
Hitler powierzał mu najbardziej odpowiedzialne zadania: organizował gestapo, był także inicjatorem obozów koncentracyjnych. W 1934 r. kierował tzw. "nocą długich noży" (wymordowanie grupy potencjalnych przeciwników Hitlera, głównie przywódców SA). Rok później został naczelnym dowódcą Luftwaffe, a w następnym roku objął kierownictwo nad niemiecką gospodarką wojenną - stanął na czele państwowego koncernu "Hermann Göring", który zrzeszał przemysł ciężki III Rzeszy (także krajów do niej włączonych). W chwili wybuchu II wojny światowej Hitler wyznaczył go na swojego następcę. W 1940 r. został marszałkiem III Rzeszy i był odpowiedzialny za bombardowanie miast i skupisk ludności cywilnej w czasie wojny. Jednak zaczął tracić swoje wpływy po klęskach niemieckiego lotnictwa i przejęciu przez aliantów inicjatywy w powietrzu. Kiedy wiosną 1945 r. próbował przejąć władzę w III Rzeszy, został wyrzucony z NSDAP, pozbawiony wszystkich funkcji państwowych i zdegradowany. Następnie został przez aliantów aresztowany i w procesie norymberskim skazany na karę śmierci - w przeddzień wykonania wyroku popełnił samobójstwo. Był człowiekiem kochającym luksus i bogactwo - znany był z tego, że przejmował mienie przeciwników politycznych Hitlera, jest też odpowiedzialny za rozkradanie cennych zabytków i dzieł sztuki w podbitych krajach.