ELIZA

Molier Skąpiec, bohaterka drugoplanowa; córka Harpagona, siostra Kleanta, poczciwa, dobra, ale naiwna, jest w o wiele gorszej sytuacji niż brat. Jako młodziutka dziewczyna nie jest samodzielna, a tymczasem niebezpieczeństwa, jakie mogą ją spotkać, są bardziej groźne. Już na początku komedii Molier przedstawia ją w dość dwuznacznej sytuacji: rozmawia z Walerym na temat "zadatku uczuć", który mu ofiarowała, czego teraz wydaje się żałować. Łatwo wyczuwa się niepewność i lęk Elizy. Być może została kochanką Walerego? Nad Marianną (mającą wyjść za skąpca) przynajmniej czuwa matka. Eliza nie otrzymuje znikąd pomocy, nikt jej nie rozumie, żona Harpagona już dawno umarła i dziewczyna jest zdana tylko na siebie. Nie zna mężczyzn, po raz pierwszy obdarzyła kogoś uczuciem, a tymczasem Walery zachowuje się bardzo dziwnie. Dlatego Eliza boi się "porywczości ojca, wymówek rodziny, sądu świata..., odmiany... serca i... zobojętnienia (Walerego)". Jej stosunki z bratem też nie układają się najlepiej. Rodzeństwo działa wspólnie jedynie przeciwko ojcu. Nie interesują się nawzajem swoimi uczuciami, problemami, nie okazują sobie żadnych rodzinnych uczuć. Można przewidywać, że los Elizy byłby bardzo smutny, gdyby w porę nie zjawił się ojciec Walerego, dzięki któremu doszło do jej małżeństwa