KLAUDIUSZ

W. Szekspir Hamlet, bohater drugoplanowy; morderca Hamleta-ojca, kochanek, a później mąż Gertrudy, człowiek, który w celu zdobycia władzy nie wahał się przed dokonaniem zbrodni. Jest świadom, że objął tron, który prawem dziedziczenia przynależy Hamletowi. Początkowo nie zdaje sobie sprawy z tego, jak groźnym przeciwnikiem może być syn zamordowanego władcy. Nie chce wysyłać Hamleta w powrotem do Wittenbergi, zamierza pozostawić go na swoim dworze jako "dworzanina, krewnego i syna". Rezygnuje, widząc zachowanie Hamleta i podejrzewając, że ten przeczuwa, iż popełniono morderstwo

Jak w większości dramatów Szekspira, zbrodnia pozostawia w psychice sprawcy niezatarty ślad. Tak jest również w przypadku Klaudiusza, który mówi o "stygmacie bratniego mordu" - znaku, piętnie obciążającym jego duszę. Ma poczucie ogromu swej winy. Usiłuje się modlić, ale ma świadomość, że nic nie zdoła zmazać jego grzechu: "... jaki rodzaj / Modlitwy może być dla mnie pomocny? /... jeszcze posiadam / To wszystko, co mię wiodło do morderstwa: / Koronę, władzę, żonę brata. /... Spróbować czego żal dokaże?... Lecz czegoż dokaże, / Gdy winowajca nie może żałować?". Klaudiusz znalazł się w sytuacji bez wyjścia, także jest samotny, także, jak Hamlet, ma swoją tragiczną tajemnicę. W końcu będzie musiał zginąć, aby zakończył się trwający w nim konflikt