Rozmowy z katem - biografia autora
Kazimierz Damazy Moczarski urodził się 21 lipca 1907 roku w Warszawie jako syn nauczycieli, Jana i Michaliny. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując magisterium w 1932 r. Poszerzył swoje wykształcenie, studiując dziennikarstwo oraz prawo międzynarodowe w Paryżu.
W okresie międzywojennym pracował jako młodszy radca w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Równocześnie angażował się politycznie i społecznie. Był aktywny w środowiskach stowarzyszeń urzędniczych, Klubu Demokratycznego i Legionu Młodych.
Po wybuchu II wojny światowej walczył jako dowódca plutonu podczas obrony Warszawy. Już w 1940 roku wstąpił do Armii Krajowej, gdzie działał w Biurze Informacji i Propagandy, pełniąc m.in. funkcję szefa nadawania stacji radiowych podczas powstania warszawskiego (pseudonimy: Rafał, Maurycy, Borsuk).
Po wojnie, 11 sierpnia 1945 r. został aresztowany przez UB i skazany początkowo na 10, a potem na 5 lat więzienia za rzekome szpiegostwo. W więzieniu przebywał aż do 1956 roku. Spędził tam 255 dni w jednej celi z generałem SS Jürgenem Stroopem, który odpowiadał za zbrodnie w getcie warszawskim.
W wyniku powtórnych procesów w latach 1952–53 skazano go na śmierć, jednak wyrok zamieniono na dożywotnie pozbawienie wolności. Oficjalnie o zmianie nie został poinformowany. Spędził wiele miesięcy w celi śmierci. W wyniku tzw. odwilży w 1956 roku został uwolniony i całkowicie zrehabilitowany. To właśnie z notatek z lat spędzonych w więzieniu, a szczególnie wspólnej celi ze Stroopem, wyrosła jego najbardziej znana książka „Rozmowy z katem” – praca, której wersje fragmentaryczne ukazywały się już od 1968 roku, a pełne wydanie opublikowano dopiero w 1979 i w całości dopiero w wolnej Polsce w 1993 roku. Po wyjściu z więzienia związany był z prasą: pracował w „Kurierze Polskim”, był redaktorem naczelnym miesięcznika „Problemy Alkoholizmu” i aktywnym członkiem Demokratycznej Partii. Zmarł 27 września 1975 roku w Warszawie.
