AKT I — sceny od 1 do 15
W posiadłości rodziny Respektów na Podolu pojawia się Fantazy Dafnicki. Bez większego namysłu, postanawia poślubić Diannę, córkę zubożałego hrabiego. Hrabia Respekt zaaranżowanym małżeństwem pragnie sobie poprawić status materialny i uchronić się przed bankructwem. Fantazy w zamian za rękę dziewczyny oferuje pokrycie długów rodziny. Przybywają kolejni goście: Major, czyli Wołdemar Hawryłowicz (major wojsk rosyjski) oraz Jan, były powstaniec, zesłany na Sybir i na Kaukaz. Jan razem z Dianną kochają się ze wzajemnością. Mężczyzna nosi na palcu pierścionek, który podarowała mu ukochana kobieta. Ostatnim gościem jest hrabina Idalia, sąsiadka rodziny Respektów. Hrabina jest zakochana w Fantazym Dafnickim. Niestety została porzucona przez ukochanego. Hrabina nie potrafi zapomnieć o swojej miłości. Akt I dramatu Fantazy Juliusza Słowackiego kończy się konfrontacją hrabiego Fantazego Dafnickiego z Dianną, córką hrabiego Respekta. Młoda kobieta nie godzi się na małżeństwo z mężczyzną, którego nie kocha. Czuje się „sprzedana” przez własną rodzinę oraz „kupiona” przez przyszłego potencjalnego męża. Ojciec mój – daje mnie tobie, a bierze Twoje pieniądze. – Przebacz, że wyraźnie Mówię… Mój ojciec ma ojcowskie długi, A sam jest winien pół miliona w kaźnie (skarb). Fantazy nie jest poruszony słowami dziewczyny, nie liczy się ze zdaniem przyszłej małżonki. Ówczesne realia nie pozwalają dziewczynie na wolny wybór.
AKT II — sceny od 1 do 5
Streszczenie aktu drugiego rozpoczyna się obszernym monologiem Idalii, która wspomina swoją romantyczną miłość do Fantazego. Cierpi, jest rozgoryczona i smutna. Nie! Nie! Ja w domu tym, gdzie oni żyją, Nie będę… tylko wytchnę sobie drogi […] Smutna… i razem na poły radosną. Jestem… że mnie ta pieśń – nad nich podnosi. Idalia dochodzi do wniosku, że będzie ponad tę sytuację i postanawia odsunąć się w cień, nie ma zamiaru stać na przeszkodzie kochanków. Idalia symbolizuje swoją zdystansowaną postawę, filozofię, która w swoim założeniu mówi o bycie ponad to, co nas spotyka, ponad świat ludzkich problemów, namiętności. Były powstaniec Jan spotyka się ze Stellą, siostrą Dianny. Mężczyzna dowiaduje się o planowanym małżeństwie jego ukochanej z Fantazym Dafnickim. Stella tłumaczy, że Diana nie miała wyboru, bo taka była wola ich rodziców. Kolejno z Janem zaczyna rozmawiać Idalia. Oboje nie rozumieją decyzji, dlaczego ich ukochani muszą się pobrać.
AKT III — sceny od 1 do 8
W salonie państwa Respektów rozmawiają Fantazy Dafnicki z Rzecznickim, marszałek powiatowy, towarzysz Fantazego. Kolejno dowiaduje się o chorobie Idalii i postanawia się z nią spotkać. Respektowie czują się zagrożeni, martwią się, że stracą pół miliona, które mieli dostać za rękę córki. Wtrąca się Major, informując o porwaniu Idalii. Dołącza Fantazy, który widział „porwanie” kobiety. Nastąpiła pomyłka, była to żona Rzecznickiego. Mężczyzna wychodzi na rogacza.
AKT IV — sceny od 1 do 17
Rzecznickiemu udaje się wykupić żonę. Helusiu – widzisz… do waszego domu Musiałem z moją żoną – była chora. Proszę… nic nie mów Panienka nikomu, Że ja tu konno z nią. – Tego wieczora Miałem przypadek… powóz mi się złamał […]. Zawstydzony mężczyzna ukrywa się wraz ze swoją żoną w majątku Idalii, która jest skora do pomocy i dyskrecji. Kolejno przybywają państwo Respektowie, którzy tkwią w przekonaniu, że porwana została Idalia. Martwią się o losy swojej rodziny, gdyż uważają, że wybranek na męża ich córki, hrabia Fantazy Dafnicki odwróci się od ich rodziny, nie poślubi ich córki. Tym samym, rodzina Respektów zbankrutuje i zostanie bez środków do życia. Ich głównym celem jest sfinalizowanie małżeńskiego kontraktu i polepszenie sobie statusu życia. Następnie dochodzi do starcia Fantazego z Majorem. Respektowie podejrzewają, że serce hrabiego Fantazego jest skierowane do innej kobiety, niż ich córki. Hrabia Respekt nie dopuszcza myśli, że mogłoby nie dojść do ślubu.
AKT V – sceny od 1 do 4
W akcie V dramatu Fantazy Juliusza Słowackiego następuje dynamiczne rozwiązanie akcji, która dzieje się już na cmentarzu. Fantazy i Idalia kierują się w stronę cmentarza, by tam popełnić samobójstwo. Na ich drodze staje Major, który strzela do siebie. Mężczyzna wymusza, by Fantazy nie poślubił Dianny. Tym samym dochodzi do szczęśliwego rozwiązania akcji. Jan może być szczęśliwy z Dianą, Fantazy z Idalią. Szczęście tych par jest jednak zbudowane na symbolicznej śmierci Majora. Major poniósł największą cenę w imię cudzego szczęścia – własne życie. Śmierć Majora powoduje w Fantazym zmianę wewnętrzną. Hrabia zaczyna rozmyślać nad moralnością i zmianą swojej postawy.
Dramat Fantazy w pięciu aktach pisany wierszem Juliusza Słowackiego powstał w 1841 roku w Paryżu. Fantazy to dramat złożony, łączy w sobie elementy tragiczne i komediowe. Streszczenie akcji tragikomedii skupia się wokół miłości romantycznej pomiędzy córką hrabiego Respekta – Dianną a powstańcem Janem. Wątek ten świetnie obrazuje motyw miłości romantycznej oraz upadającej warstwy społecznej, jaką jest arystokracja.
Głównym tematem dzieła literackiego Fantazy Juliusza Słowackiego jest przygotowanie małżeństwa pomiędzy Dianą – córką hrabiego a Fantazym Dafnickim. Niestety przyszli małżonkowie nie darzą się szczerym uczuciem. Małżeństwo z przymusu ma na celu zapobiec bankructwu i biedzie zadłużonych rodziców Diany. Dziewczyna nie darzy uczuciem Fantazego, kocha Jana. Fantazy Dafnicki nie kieruje się szczerym uczuciem wobec wybranki, Diana również nic nie czuje do przyszłego męża. Młoda kobieta nie zgadza się na zaaranżowane małżeństwo z Fantazym. Niemniej jednak rodzina dziewczyny nie zwraca na jej uczucia uwagi. Skomplikowaną już sytuację utrudnia pojawienie się pięknej kochanki Fantazego – Idalii. Idalia pragnie rozpalić uczucie pomiędzy nią a byłym kochankiem Fantazym. Fantazy wraz z Majorem (przyjacielem Jana) pojedynkuje się o Dianę. Jest to symboliczna gra w karty, którą ostatecznie Fantazy Dafnicki przegrywa. Fantazy razem z kochanką Idalią postanawiają popełnić samobójstwo, jest to w ich wykonaniu wyłącznie błazenada. Major jako pierwszy odbiera sobie życie, wymuszając na Fantazym zerwanie zaręczyn z Dianą. W scenie śmierci, której przypisuje się symboliczny charakter, można dostrzec przeciwstawne sobie wartości, takie jak poświęcenie a egoizm czy prawda i szczerość wobec fałszu, a także dominujący motyw pieniądza w opozycji do motywu miłości. W opozycji stoi także, prawdziwa i szczera miłość Diany i Jana w odróżnieniu od egoistycznego zachowania Fantazego i Idalii. Ostatecznie zwycięża prawdziwa szczera miłość i wszechogarniający altruizm.
- Przyjazd Fantazego Dafnickiego do dworu hrabiostwa Respektów;
- Planowanie i przygotowywanie małżeństwa Fantazego i Dianny Respekt;
- Tajemnicza miłość Dianny i Jana;
- Spotkanie Jana i Stelli;
- Tajne odwiedziny Idalii, romans hrabiego i Idalii;
- Oświadczyny Fantazego i rozczarowanie Diany;
- Pojedynek Fantazego z Majorem;
- Przegrana walka Fantazego z Majorem;
- Błazeńskie plany samobójczej śmierci byłych kochanków Fantazego i Idalii;
- Symboliczne samobójstwo Majora, przyjaciela Jana;
- Diana i Jan szczęśliwie znowu razem.
Hrabia Fantazy Dafnicki – tytułowy bohater dramatu Fantazy Juliusza Słowackiego. Hrabia Fantazy Dafnicki to człowiek kreujący się na bohatera romantycznego. Hrabia uważa, iż jest romantycznym poetą natchnionym, chociaż nikt nie miał okazji dokładnie zapoznać się z twórczością mężczyzny. Fałszywy, ironiczny, dwulicowy i wiecznie znudzony bohater literacki Słowackiego. W poszukiwaniu nowych emocji postanowił „odkupić” córkę Respektów, pomimo tego, że nic nie czuł do dziewczyny. Zaoferował pół miliona w zamian za rękę przyszłej żony, której sam nie był pewien. Sam plan małżeństwa i transakcja finansowa wydawała mu się bardzo fascynująca. Fantazy za wzór stawiał sobie romantycznych bohaterów, stworzonych przez pisarzy romantyzmu. Niemniej jednak postać Fantazego Dafnickiego była wyłącznie jedynie karykaturą i błazenadą. Wynikało to z braku szczerości wobec siebie i świata go otaczającego. Tym samym, swoją postawą prezentował zachowanie dalekie od wzorów romantycznych bohaterów. W głębi serca obawiał się prawdziwej miłości, wręcz się je bał. Ostatecznie nie doceniał prawdziwego i szczerego uczucia do Idalii, gdyż nieustannie poszukiwał nowych wrażeń. Podświadomie Fantazy zdawał sobie sprawę, że Idalia to miłość i wybranka jego życia. Symboliczna śmierć Majora powoduje, że Fantazy odchodzi od planu poślubienia Dianny. Tym samym, w bohaterze literackim Juliusza Słowackiego zachodzi wewnętrzna zmiana.
Jan – były powstaniec, zesłany na Sybir i Kaukaz, znany z tego, że organizował jednostki chłopskie w okresie powstania. Walczył o niepodległą i wolną Polskę. Za swoje aktywne patriotyczne działania został zesłany na Sybir i Kaukaz. Wrócił na Podole, gdyż bardzo kochał Dianę. Zdawał sobie sprawę, że nie ma wystarczających pieniędzy, żeby zapewnić dostatek i bogactwo ukochanej kobiecie. Dowiaduje się, że Diana za namową swoich rodziców poślubi hrabiego Fantazego, aby poprawić sytuację materialną swojej rodziny. Jan z bólem serca postanawia się wycofać. Ostatecznie, dzięki wsparciu Idalii spełniają się jego marzenia o szczęśliwej miłości z ukochaną Dianą Respekt.
Major Wołdemar Hawryłowicz – Wołdemar Hawryłowicz to Rosjanin. Za udział w powstaniu został zesłany na Sybir. Człowiek dumny, honorowy, cierpliwy. Patriota o wielkim sercu. Szanował Polaków. Postanowił poświęcić własne życie, by umożliwić Janowie i Dianie zawarcie związku małżeńskiego. Jego śmierć w dramacie Fantazy Juliusza Słowackiego miała symboliczny wymiar. Pod wpływem jego zachowania, zmieniał się światopogląd Fantazego Dafnickiego.
Hrabina Idalia – ukochana kobieta Fantazego Dafnickiego, wybranka jego serca. Idalia to kobieta z klasą, dobrze wychowana, szlachetna, umiejąca się dobrze zachować. Bardzo kochała Fantazego, co potwierdzała swoim zachowaniem. Idalia nie potrafiła przestać myśleć o swoim ukochanym. Bystra i inteligentna kobieta zdawała sobie sprawę, że zaaranżowane małżeństwo pomiędzy Dianną a Fantazym Dafnickim to jedynie czysta transakcja finansowa. Niemniej jednak, nie dawało to kobiecie spokoju. Idalia swoją postawą przedstawiła pewien rodzaj filozofii życiowej. Nie darzyła swojej konkurentki nienawiścią. Wręcz przeciwnie, zachowała dystans i postanowiła być ponad to wszystko. Pozwoliła na przyjęcie biegu sytuacji takimi, jakie są. Zaoferowała Janowi pieniądze, by ten miał za co odkupić swoją ukochaną Diannę. Tym samym, miała możliwość stworzenia relacji ze swoim wybraniem serca Fantazym Dafnickim.
Rzecznicki – marszałek powiatowy, towarzysz Fantazego Dafnickiego. Wspiera i przyklaskuje każdy krok Fantazego.
Dianna – córka Respektów, zostaje zmuszona przez swoją rodzinę do poślubienia Fantazego Dafnickiego, pomimo tego, że kocha Jana. Dianna symbolizuje w dramacie Fantazy Juliusza Słowackiego szczerą, prawdziwą i oddaną miłość.
Hrabia Respekt i hrabina Respektowa – Respektowie są przedstawicielami zubożałej arystokracji. W celu poprawienia swojej sytuacji materialnej i uniknięcia bankructwa postanawiają „sprzedać” swoją córkę za pół miliona. Mężczyzną, który ma zapłacić za przyszłą żonę, jest hrabia Fantazy Dafnicki. Wywierają na Fantazym presję, żeby ten się nie rozmyślił. Nie liczą się z uczuciami swojej córki. Pieniądze są dla nich najważniejsze, czym przekraczają jakiekolwiek zasady moralne. Respektowie symbolizują postawę braku przyzwoitości.
Dramat Fantazy Juliusza Słowackiego to utwór napisany wierszem, zaliczany do tak zwanej tragikomedii. Juliusz Słowacki to poeta i dramatopisarz okresu romantyzmu. Dramat Fantazy składa się z pięciu aktów. Pisarz stworzył Fantazy w 1841 roku w Paryżu. Dramat nie był wydany za życia Juliusza Słowackiego. Akcja dramatu romantycznego Fantazy Juliusza Słowackiego dzieje się w 1841 roku w majątku hrabiostwa Respektów na Podolu. Głównym tematem dramatu jest zaaranżowane małżeństwo córki hrabiego – Diany z tytułowym bohaterem Fantazym.
Akcja dramatu romantycznego Fantazy Juliusza Słowackiego dzieje się więc w 1841 roku, w majątku rodziny Respektów oraz w pobliskich miejscach na Podolu. Rzecz dzieje się około 1841 roku – w trzech pierwszych aktach w domu HR. RESPEKTÓW, w obu ostatnich w majętności HR. Idalii. Akt I dramatu wierszem rozgrywa się w salonie państwa Respektów. Akt II dramatu Słowackiego to kwiecisty ogród w majątku rodziny, Akt III utworu Fantazy dzieje się w salonie hrabiostwa Respektów, Akt IV dzieła literackiego wieszcza rozgrywa się w mieszkaniu hrabiny Idalii. Ostatni Akt V Fantazy to zmierzanie bohaterów w stronę tajemniczego cmentarza. Hrabiostwo, po powrocie z zesłania, stara się ratować zniszczony majątek. Zrujnowany majątek jest dla nich ważniejszy niż szczęście ich córki Dianny. Piękna dziewczyna zaręczyła się na Sybirze w 1830 roku z powstańcem Janem. Lepszym kandydatem na męża, zdaniem hrabiostwa byłby hrabia Fantazy. Fantazy jest zamożnym romantykiem, poetą. Podsumowując czas i miejsce akcji dramatu romantycznego Fantazy wieszcza narodowego Juliusza Słowackiego dzieje się w 1841 roku w majątku hrabiostwa Respektów oraz miejscach sąsiadujących.
Fantazy Juliusza Słowackiego to dramat napisany wierszem, zaliczany do tak zwanej tragikomedii. Dramat składa się z pięciu aktów. Juliusz Słowacki to poeta i dramatopisarz okresu romantyzmu. Jeden z trzech wieszczów narodowych, obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego. Pisarz stworzył Fantazy w 1841 roku w Paryżu. Dramat był wydany za życia Juliusza Słowackiego. Akcja dramatu romantycznego Fantazy Juliusza Słowackiego dzieje się w 1841 roku w majątku hrabiostwa Respektów na Podolu. Głównym tematem dramatu jest zaaranżowane małżeństwo córki hrabiego – Diany z tytułowym bohaterem Fantazym Dafnickim.
Tragikomedia Fantazy Juliusza Słowackiego powstała w 1841 roku w Paryżu. Czas powstania dramatu romantycznego Fantazy Juliusza Słowackiego dzieje się w 1841 roku. Jest to więc Romantyzm. Romantyzm to epoka literacka następująca po epoce literackiej Oświecenie. Termin ten narodził się w Anglii, Romantic znaczy nastrojowy, pobudzający do marzeń, malowniczy. W Polsce za przełomowy początek nowej epoki literackiej przyjmuje się rok 1822. 1822 rok jest datą wydania Ballad i romansów Adama Mickiewicza. Za schyłek epoki przyjmuje się rok 1864, jest to symboliczna data upadku powstania styczniowego.
Romantyzm negował rozum i zmysłowe doświadczenia na rzecz irracjonalizmu, czyli na pierwszy plan wysuwał wartość uczuć, emocji, intuicji i wewnętrznego przeczucia. Romantyzm uznawał, że jakiekolwiek poznanie zawsze jest kwestią indywidualną, subiektywną, której nie należy podważać. Romantyzm w swoich założeniach na plan pierwszy wysuwał duchową miłość. Miłość romantyczna w epoce romantyzmu była istotną częścią romantycznego stylu życia. Zdaniem romantyków miłość to uczucie jedyne w swoim rodzaju, często pełne sprzeczności, ale też wszechogarniającej namiętności.
Miłość w romantyzmie, jednocześnie przynosi szczęście, ekstazę, ale także cierpienie, łzy, smutek. Określenie miłość romantyczna rozumiana jest jako miłość prawdziwa, płynąca z wnętrza, jest to uczucie na poziomie duszy. Miłość, która dąży do nieosiągalnego ideału. Uczucie, które przy dużym szczęściu, może trafić się raz w życiu. Tym samym, miłość romantyczna dzieli się na wiele rodzajów. Należy wspomnieć o kilku motywach miłości: motyw miłości zakazanej, motyw miłości nieodwzajemnionej, motyw miłości zaborczej, motyw miłości nieszczęśliwej w końcu motyw miłości tragicznej czy też motyw miłości platonicznej.
Miłość to dominujący temat literacki w epoce romantyzmu, ważna część romantycznego podejścia do życia. Przenosi bohatera w wymiar nieskończoności. Kochankowie obdarzeni są wyjątkową intuicją, są połączeni na poziomie duszy, nawet śmierć nie może ich rozłączyć. W dramacie Fantazy pisarza Juliusza Słowackiego można znaleźć wiele motywów literackich. Między innymi: motyw zemsty, motyw przeznaczenia, motyw lojalności, motyw wyboru, motyw honoru, motyw walki, motyw konfliktu, motyw fałszu, motyw śmierci, motyw tragedii, motyw zdrady, motyw poświęcenia, motyw przyjaźni czy też motyw nieszczęścia.
Fantazy pisarza Juliusza Słowackiego to dramat złożony. Fantazy łączy w sobie elementy tragiczne, satyryczne, komiczne, ironiczne. Dzieło literackie Juliusza Słowackiego Fantazy odwołuje się do dramatu romantycznego czy też dramatu mistycznego. Tragikomedia Fantazy Juliusza Słowackiego to doskonały przykład romantycznej wizji świata. Historyk literatury Stefan Treugutt w Fantazy Słowackiego: rzecz o poszukiwaniu prawdy moralnej w Tygodnik Kulturalny z 1971 roku pisze: W Fantazym jest coś więcej od przeplatania różnych stylów i różnych poziomów wypowiedzi, jest próba scalenia w jedno satyry i dramatu […]. Forma dramatyczna Juliusza Słowackiego porusza wątki satyryczno – komediowe, ale także tragiczne. W rezultacie wieszcz narodowy epoki romantyzmu, Juliusz Słowacki napisał pierwszy w historii literatury polskiej, typ dramatu, który określić można jako tragikomedię czy też komedię „wysoką”. Dramat Fantazy należy zatem zaklasyfikować nie tylko do dramatu romantycznego, ale także do tragikomedii czy też dramatu mistycznego. Niewątpliwie należy wspomnieć o filozoficznym języku w Fantazym Juliusza Słowackiego. Poetycki język utworu czy też poetycki obraz w dramacie to element koncepcji polskiego pisarza romantycznego. Poetycki styl utworu służy w celu spotęgowania nastroju dzieła literackiego wieszcza narodowego.
Wielu badaczy literatury polskiej doszukuje się pewnej plotki w biografii Juliusza Słowackiego. W latach 1841 pisarz zakochany był w pięknej kobiecie – Joannie Bobrowej. Kobieta była mężatką zakochaną w Zygmuncie Krasińskim. Dramat Fantazy przedstawia postać Idalii – Joanny oraz Fantazego – Zygmunta. Przypuszcza się, że Słowacki chciał dać upust swoim emocjom, dramat miał być symbolicznym wyrazem uczuć pisarza.
Dramat romantyczny Fantazy Juliusza Słowackiego rozgrywa się w 1841 roku w majątku hrabiostwa Respektów na Podolu. Dramat Fantazy w pięciu aktach pisany jest wierszem. Fantazy to dramat złożony łączy w sobie elementy tragiczne i komediowe. Dzieło literackie Fantazy pisarza porusza szeroki wachlarz problemów, różnorodne kwestie.
Dramat Fantazy odwołuje się do problematyki miłości, ale także takie wartości jak wierność wyznawanym ideom, wartość godności, honoru, uczuciowość, poświęcenie, wrażliwość czy też emocjonalność. W utworze należy dostrzec bardzo ważny motyw literacki, mianowicie motyw miłości. Motyw miłość w dramacie Fantazy Juliusza Słowackiego można podzielić na kilka rodzajów, między innymi: motyw miłości romantycznej, motyw miłości tragicznej, motyw miłości platonicznej, motyw miłości zakazanej, motyw miłości nieodwzajemnionej, motyw miłości zaborczej czy też motyw miłości nieszczęśliwej. Fantazy miała miejsce w 1841 roku, jest to więc Romantyzm. W Romantyzmie dominował motyw miłości romantycznej. Romantycy sądzili, że istnieją dusze sobie przeznaczone, tak zwane dusze bliźniacze. Prawdziwa miłość, na poziomie duszy, jest wyłącznie możliwa pomiędzy bliźniaczymi duszami, jest to wręcz komunia dusz. Romantycy nadawali temu uczuciu boskie pochodzenie. Co najważniejsze, miłość romantyczna najczęściej jest to miłość nieszczęśliwa, miłość niespełniona, w końcu miłość tragiczna.
Na drodze romantycznych kochanków zazwyczaj stają przeszkody, nierówność społeczna, mezalians i tym podobne. Ostatecznie jest to więc miłość tragiczna. Dramat Fantazy pisarza Juliusza Słowackiego porusza także szeroki wachlarz problemów oraz motywów literackich. Warto wspomnieć także o kilku z nich, między innymi: motyw nieszczęścia, motyw śmierci, motyw tragedii, motyw zdrady, motyw poświęcenia, motyw przyjaźni, motyw zemsty, motyw przeznaczenia, motyw lojalności, motyw wyboru, motyw honoru, motyw walki, motyw konfliktu, motyw fałszu.
Dramat Fantazy Juliusza Słowackiego to utwór napisany wierszem, zaliczany do tak zwanej tragikomedii. Dramat Fantazy składa się z pięciu aktów. Juliusz Słowacki stworzył Fantazy w 1841 roku w Paryżu. Dramat wierszem nie był wydany za życia Juliusza Słowackiego. Akcja dramatu romantycznego Fantazy Juliusza Słowackiego dzieje się w 1841 roku w majątku hrabiostwa Respektów na Podolu. Głównym tematem dramatu jest zaaranżowane małżeństwo córki hrabiego – Diany z tytułowym z Fantazym. Dramat Fantazy Juliusza Słowackiego porusza więc problem wielkiej miłości, cierpienia, ale także niechcianej miłości. Ostatecznie można dostrzec zwycięstwo człowieczeństwa ponad pieniądze. Poruszany jest problem wartości pieniądza. Polska arystokracja odznacza swoje piętno także w tragikomedii wieszcza.
Słowacki przedstawia fałsz i zakłamanie warstw arystokratycznych na początku XIX wieku. Motyw konfliktu, motyw fałszu, motyw zdrady będą tu więc dominujące. Podsumowując, warto wspomnieć, że Juliusz Słowacki przeciwstawia się przedmiotowemu traktowaniu miłości. Krytykuje materialną postawę Respektów, dla których najważniejsze są pieniądze, status i dostatnie, bogate życie. Nie liczą się z uczuciami ich córki. Rodzina jest zdominowana przez rządzę pieniądza.
Podsumowując dramat Fantazy Juliusza Słowackiego doskonale obrazuje rozłam społeczeństwa polskiego, zdominowanego przez dobra materialne, pieniądze, chciwość i egoizm. Tym samym, w utworze dominujące motywy literackie to przywołany już motyw zemsty, motyw lojalności, motyw wyboru, motyw honoru, motyw walki, motyw konfliktu czy motyw fałszu. Juliusz Słowacki nakreśla w dramacie wątek walki o pieniądze, posag. Związek małżeński jest tu kartą przetargową, otwiera drzwi do lepszego, bogatego życia. W dramacie Fantazy Juliusza Słowackiego dominuje więc destrukcyjna rola pieniądza. W postaci Fantazego i Idalii przedstawił autor ludzi niemających problemów finansowych, oderwanych od problemów, z którymi borykał się naród polski walczący z zaborcami.
Tragikomedia Fantazy miała miejsce w 1841 roku. Jest to epoka literacka romantyzm. Juliusz Słowacki to poeta i dramatopisarz okresu romantyzmu. Jeden z trzech wieszczów narodowych. Juliusz Słowacki w swoim dramacie kreuje postać tytułowego Fantazego.
Tytuł Fantazy, zwany też Niepoprawni, łączy w swojej strukturze elementy tragiczne oraz komiczne. Akcja dramatu Fantazy rozgrywa się wokół miłości Diany, córki hrabiego Respekta, będącego w kryzysie finansowym oraz zesłańca Jana. Dla rodziny Respektów pieniądze są najważniejsze, są w stanie „sprzedać” swoją córkę. Fantazy Dafnicki ma zostać mężem Dianny. Dramat Fantazy Juliusza Słowackiego nie ukazał się za życia poety. Na kartach rękopisu można było znaleźć następujące tytuły Dramat w 5 aktach całkowity Fantazy, Dramat Fantazy czy Nowa Dejanira. Tytuł dramatu Fantazy w ostatecznej wersji nawiązuje do tytułowego bohatera – Fantazego Dafnickiego.
Niemniej jednak kwestia tytułu jest dalej dla wielu badaczy wątkiem otwartym i budzącym wiele wątpliwości. Pierwsze wydanie Fantazego z Biblioteki Narodowej z 1927 roku miało podwójny tytuł Fantazy czyli nowa Dejanira, niemniej jednak kolejne wydania miały jeden tytuł Fantazy. Postać Fantazego Dafnickiego nie jest postacią najważniejszą w utworze, niemniej jednak w jakimś stopniu bliską autorowi Juliuszowi Słowackiemu.
Juliusz Słowacki urodził się w 1908 roku w Krzemieńcu, w rodzinie o tradycjach inteligenckich. Słowacki to syn Euzebiusza Słowackiego. Jego matka Salomea prowadziła w Wilnie salon artystyczny, ojciec był wybitnym profesorem teorii i historii literatury na Uniwersytecie Wileńskim. Uczył się w gimnazjum, a następnie studiował prawo w Uniwersytecie Wileńskim. W latach 1829 – 1831 pracował na stanowisku prawnika w Warszawie. „Znudzony, zniechęcony niemiłą administracyjną pracą, z większym niż w dzieciństwie zapałem rzucił się w krainę marzeń […]”.
Za debiut literacki Juliusza Słowackiego przyjmuje się wiersze tyrtejskie. Istotnym momentem przełomowym w rozwoju literackiej kariery Juliusza Słowackiego był wybuch powstania listopadowego. Mówiono o Słowackim, iż jest poetą powstania listopadowego. Słowacki podjął walkę „słowem”. Literackie zaangażowanie w walkę o niepodległość ojczyzny to typowo romantyczny wątek w biografii wieszcza narodowego.
Kolejno Słowacki musiał uciec za granicę kraju. Na emigracji był jednak aktywny twórczo. Kolejno zaczął tworzyć dramaty historyczne Balladyna, Kordian, Horsztyński. Następnie pisarz oddał się romantycznym podróżom, między innymi do słonecznych Włoch, Grecja, Egipt czy też Palestyna.
Po powrocie Słowacki osiedlił się we Florencji, następnie w 1838 roku wyjechał do Paryża. Fantazy miała miejsce w 1841 roku, jest to epoka literacka Romantyzm. Ostatnie lata życia mieszkał w Paryżu. W 1848 roku ciężko chory Juliusz Słowacki udał się do Poznania na wieść o wybuchu powstania antypruskiego. W powstaniu pokładał nadzieje o odzyskaniu niepodległości przez Polskę.
Zmarł w Paryżu w 1849 roku i został pochowany na cmentarzu Montmartre w Paryżu. W 1927 roku prochy Juliusza Słowackiego przewieziono do Polski i złożono obok Mickiewicza w krypcie na Wawelu w Krakowie. Juliusz Słowacki to poeta i dramatopisarz okresu romantyzmu. Jeden z trzech wieszczów narodowych, obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego.
