Miejsca odcięte od świata to nie tylko wyspy

Myślisz czasem, że dobrze byłoby uciec od problemów na koniec świata? Choć to tylko metafora, na Ziemi naprawdę istnieje kilka miejsc, które zasługują na to miano. Poznaj krainy, do których nie latają samoloty, a ich mieszkańcy nie życzą sobie odwiedzin.

Spis treści:

Najbardziej niedostępne miejsca świata
Punkt Nemo – biegun niedostępności
Odizolowane miasta, w których mieszkają ludzie

Najbardziej niedostępne miejsca świata

W miejscach najbardziej odizolowanych od świata rytm życia nie zmienia się od pokoleń. Do niektórych z nich nie dotarła jeszcze cywilizacja – i wcale nie wydaje się, aby przeszkadzało to zamieszkującym je ludziom. Które zamieszkane miejsca na Ziemi są najmniej dostępne?

Archipelag Tristan da Cunha

Wyspy te położone są 2432 km od Kapsztadu, 2161 km od Wyspy Świętej Heleny i 3486 km od Falklandów. Należą do terytoriów zależnych Wielkiej Brytanii. Zamieszkują je tylko 243 osoby – ta niewielka społeczność określa się mianem „rodziny”. Nie jest to tylko metafora, bowiem badania genetyczne wskazują, że wszyscy obecni mieszkańcy wysp są potomkami 8 mężczyzn z Wielkiej Brytanii, Rosji i USA oraz siedmiu kobiet z Afryki. Do Tristan da Cunha bardzo trudno jest się dostać – przede wszystkim należy zdobyć pozwolenie na wjazd, co nie jest wcale takie łatwe. Problemy stwarza również znalezienie środka transportu – na wyspę nie dolatują samoloty, a statek z Kapsztadu… kursuje raz w miesiącu i płynie 10 dni.

Sentinel Północny

Miejscem niedostępnym, ale i niebezpiecznym dla przybyszów z zewnątrz jest Sentinel Północny. To jedna z wysp Archipelagu Andamanów w Zatoce Bengalskiej. Jest to prawdopodobnie ostatnie miejsce na Ziemi, do którego nie dotarła cywilizacja. Szacuje się, że jego mieszkańcy żyją w odosobnieniu od około 60 tysięcy lat. Bronią dostępu na wyspę, dlatego niewiele o nich wiadomo. Jak żyją? W jakim języku mówią? Jak wygląda ich kultura? To wciąż pytania, na które nie ma odpowiedzi. W 2018 roku na wyspę dopłynął kajakiem misjonarz – John Allen Chau. Rybacy, którzy kilka dni później przepływali w okolicy wyspy, widzieli, jak tubylcy zakopują ciało obcego mężczyzny na plaży. Wynika z tego, że bynajmniej nie udało mu się nawiązać pokojowej relacji z mieszkańcami wyspy i został przez nich po prostu zabity.

Pitcairn

To niewielka wysepka, położona pośrodku Pacyfiku, między Amerykami i Nową Zelandią. Od najbliższego lądu dzieli ją niemal 5 tysięcy kilometrów otwartego oceanu. Wyspę zamieszkuje zaledwie 50 mieszkańców – potomków Brytyjczyków i Tahitańczyków, którzy przybyli na Pitcairn pod koniec XVIII wieku na statku HMS Bounty. Warunki życia na wyspie są dalekie od ideału: prąd jest dostarczany tylko przez 15 godzin dziennie, nie ma tu telewizji, a internet założono dopiero kilka lat temu. Nie dolatują tutaj żadne samoloty, a statek przypływa w pobliże zaledwie 6 razy w roku. W dużej mierze jest to zasługa samych Pitcairnańczyków, którzy wierząc w doskonałą komunę, sami izolują się od świata, nie wpuszczając na swój ląd mediów, turystów i podróżników.

Przeczytaj również: Wyspy Chatham – miejsce najbardziej oddalone od Polski

Punkt Nemo – biegun niedostępności

Oceaniczny Biegun Niedostępności to najdalej oddalone od lądu miejsce. Nie jest to żaden skrawek lądu, ale matematycznie wyznaczony punkt na mapie świata. Znajduje się w południowych rejonach Oceanu Spokojnego, 2688 km od najbliższego lądu – wysp Pitcairn na północy, Wyspy Wielkanocnej na północnym wschodzie i wyspy Maher w pobliżu Ziemi Marii Byrd na Antarktyce. Punkt Nemo wyznaczył w 1992 roku chorwacko-kanadyjski statystyk, Hrvoje Lukatela. Wskazał to miejsce, używając komputera. Nazwa bieguna niedostępności pochodzi od kapitana Nemo – bohatera powieści Juliusza Verne'a "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi".

Odizolowane miasta, w których mieszkają ludzie

Niektóre odizolowane miejsca na Ziemi to nie tylko archipelagi czy wyspy na środku oceanów, ale także miasta.

Iquitos

Za najbardziej odizolowane miasto na świecie uznaje się Iquitos położone w Peru. W przeciwieństwie do wysepek zamieszkanych przez kilkaset osób, populacja peruwiańskiego miasta jest całkiem liczna i wynosi 370 tysięcy osób. Jest to największe odcięte od świata skupisko ludzi. Żeby dostać się do Iquitos, trzeba przepłynąć Amazonkę albo przejść amazońską puszczę. Można również dostać się tam samolotem. Do miasta nie prowadzi żadna cywilizowana droga lądowa. Jego mieszkańcy nie są jednak całkowicie odcięci od cywilizacji – swobodnie poruszają się motocyklami czy rikszami, a jeśli chcą dostać się do stolicy Peru, wybierają drogę lotniczą.

Ittoqqortoormiit

Znacznie trudniej żyje się w Ittoqqortoormiit – mieście położonym na wschodnim wybrzeżu Grenlandii. Zamieszkuje je tylko około 350 osób i… sporo zwierząt charakterystycznych dla regionu, takich jak psy husky, foki, morsy, niedźwiedzie polarne czy lisy arktyczne. Panują tutaj ekstremalnie trudne warunki – średnia roczna temperatura nie przekracza -8,5°C, a do najbliższej miejscowości są 842 km. Nie da się tutaj niczego uprawiać – wszystko trzeba sprowadzać, co powoduje, że życie w tym mieście jest ekstremalnie drogie.

Choć życie na krańcu świata wydaje się być rajem – cisza, spokój i relaks to najczęściej przeciwieństwa sposobu życia, jaki wiodą rdzenni mieszkańcy najbardziej niedostępnych miejsc na Ziemi. W większości przypadków mają ogromne problemy z transportem oraz dostępem do żywności i produktów codziennego użytku.

Przeczytaj również: Wyspy Diomedesa – niezwykła podróż w czasie

Oprac.: Redakcja