Spis treści:

„Dżuma” Alberta Camusa – streszczenie

Akcja powieści rozgrywa się w Algierii w mieście Oran w latach 40. XX w. Zwiastunem złych nowin jest pojawienie się martwych szczurów na ulicy. Przedstawiony zostaje główny bohater, czyli doktor Bernard Rieux. Jego chora żona wyjeżdża do sanatorium, do miasta przyjeżdża natomiast jego matka.

Każdy kolejny dzień przynosi nową porcję martwych szczurów na ulicach. Władze miasta nie są przejęte tym problemem. Okazuje się jednak, że chorują nie tylko szczury, ale i ludzie. Jedną z pierwszych ofiar jest dozorca Michel, który gorączkuje, na jego ciele pojawiają się plamy, boli go szyja oraz pachwiny. W mieście rozwija się epidemia dżumy.

Doktor Rieux zostaje wezwany do urzędnika Josepha Granda. Spotyka tam człowieka, o nazwisku Cottard, który chciał popełnić samobójstwo. Kolejnym punktem książki jest relacja Jeana Tarrou, który niedawno przybył do Oranu i mieszka w hotelu.

Mimo początkowego niedowierzania władz liczba ofiar potwierdza przewidywania doktora Rieuxa. Zostaje więc podjęta decyzja, by zamknąć miasto. Handel jest właściwie wstrzymany – brakuje towarów w sklepach, mieszkańcom zaczyna towarzyszyć panika. Wraca także wątek Cottarda, który po ogłoszeniu epidemii stał się otwarty oraz sympatyczny.

Ludzie, którzy doświadczają trudów epidemii, zaczynają zawierać nowe przyjaźnie. Epidemia zabiera kolejne osoby. Na temat dżumy mówi też Kościół, m.in. ojciec Paneloux, który wygłasza kazanie o tym, że epidemia to kara za grzechy ludzi i zachęca do nawrócenia. W mieście zaczynają się natomiast upały, co sprawia, że dżuma się rozwija. Niektórzy żyjący w zamknięciu ludzie próbują uciec.

W mieście pojawia się nowa odmiana choroby, czyli dżuma płucna. Tarrou oraz Rieux rozmawiają o sytuacji i chcą zorganizować ochotnicze oddziały sanitarne. Doktor Castel stara się stworzyć surowicę, która wyleczyłaby chorych. Cottard tymczasem organizuje nielegalny przemyt ludzi poza granice miasta. Stara się z tego skorzystać Rambert, by wrócić do ukochanej. Do oddziałów sanitarnych dołącza natomiast ojciec Paneloux.

Ludzie przestają wychodzić na ulice, bojąc się epidemii. W mieście zostaje wprowadzony stan wyjątkowy. Tymczasem Rieux dowiaduje się o ciężkim stanie swojej żony, co pogłębia jego zobojętnienie na sytuację, która go otacza. Wprowadza się do niego Tarrou, który chce wesprzeć przyjaciela. Rambert postanawia pozostać w mieście, a Castel kończy pracę nad serum, które ma pomóc chorym. Pod wpływem śmierci syna sędziego ojciec Paneloux zmienia narrację i wygłasza kazanie, w którym twierdzi, że dżuma to walka z cierpieniem. Wkrótce duchowny też zapada na chorobę i umiera.

Epidemia powoli zaczyna się wycofywać, ale umiera jeszcze sędzia Othon, Tarrou oraz żona Rieuxa. Sytuacja w mieście wraca do normy, a narratorem powieści okazuje się Bernard Rieux.

Przeczytaj również: Czy jesteś oczytany? 10 cytatów, które powinien znać każdy

Bohaterowie „Dżumy”

Bohaterowie „Dżumy” Alberta Camusa to przede wszystkim Bernard Rieux, czyli główna postać, a zarazem narrator, lekarz oraz szlachetny człowiek pracujący podczas epidemii ponad siły. 

Jean Tarrou to tajemnicza postać, która w Oranie pojawiła się kilka tygodni przed wybuchem epidemii. Cottard jest przestępcą, który chciał popełnić samobójstwo, jest skupiony na własnych interesach. Raymond Rambert to z kolei dziennikarz, który miał zamiar w Oranie napisać artykuł. Po zamknięciu miasta starał się z niego uciec i wrócić do żony. Joseph Grand jest urzędnikiem, który jako jeden z nielicznych zostaje wyleczony z dżumy. Ojciec Paneluoux to jezuita, który w trakcie epidemii zmienił podejście na skutek ujrzenia śmierci dziecka.

Wpływ epidemii dżumy na postawy bohaterów – notatki

Jaki wpływ na postawy bohaterów ma epidemia dżumy? Sprawia, że w mieście przeważa przerażenie, a każdy z bohaterów zachowuje się inaczej w zetknięciu z ciężką chorobą. Dla doktora Rieuxa to próba charakteru Tarrou odnajduje się w sytuacji i pomaga chorym, a Cottard chroni swoje interesy i widzi dla siebie szansę na ucieczkę. Ojciec Paneloux zmienia się jako ksiądz oraz człowiek, a Grand podczas epidemii zaczyna się rozwijać. Rambert chce wyjechać z miasta, twierdząc, że epidemia go nie dotyczy.

Przeczytaj również: Konflikty pisarzy

„Dżuma” Alberta Camusa jako parabola – notatki

Powieść ukazuje życie ludzi podczas epidemii, jednak ma ona także znaczenie metaforyczne. Dlatego jest to powieść paraboliczna. Epidemia to symbol zła panującego na świecie, na które każdy reaguje inaczej. Widoczne jest to w postawach bohaterów oraz tym, jak zmieniają się one w trakcie epidemii. Większość postaci wychodzi z sytuacji zwycięsko, co pokazuje, że warto jednak walczyć ze złem.

Przeczytaj również: Co kryje się w przysłowiach i powiedzeniach? Warto o tym wiedzieć

Motywy w „Dżumie” Camusa

W powieści pojawia się kilka motywów. „Dżuma” Alberta Camusa eksponuje przede wszystkim motyw zła, który ujęto symbolicznie. Motyw cierpienia jest również wszechobecny, z naciskiem na cierpienie niezawinione. Jest też motyw poświęcenia widoczny zwłaszcza w postawie doktora Rieuxa. Motyw śmierci pokazany jest na różne sposoby, wstrząsające jest przede wszystkim odejście dziecka. I wreszcie motyw miasta, czyli miejsca nieprzychylnego człowiekowi, które działa w sprzeczności z naturą.

Tutaj znajdziesz streszczenie i pełne opracowanie „Dżumy”

 

Rozwiąż nasze quizy:

QUIZ: Imiona i nazwiska postaci z lektur szkolnych. Pamiętasz je?

Szybki QUIZ o książkach. Czytasz, czy tylko mówisz, że czytasz?

Wiesz, kto to powiedział? QUIZ ze słynnych cytatów