Chmury soczewkowate. Jak powstają chmury w kształcie UFO?

Kilka dni temu nad Tatrami można było zobaczyć niezwykłe obłoki, które swoim kształtem przypominały kosmiczny spodek. Były to rzadkie chmury soczewkowate, których często obawiają się piloci. Jak powstają i dlaczego samoloty powinny ich unikać?

Spis treści:

Jak powstają chmury soczewkowate?
Chmury soczewkowate a turbulencje

Jak powstają chmury soczewkowate?

Chmury soczewkowate (łac. Altocumulus lenticularis), jak sama nazwa wskazuje, swoim wyglądem przypominają soczewkę optyczną. Niekiedy za sprawą swojego kształtu bywają też mylone z UFO. Są rzadkie, nieruchome i pojawiają się głównie na dużych wysokościach (powyżej 6 km nad poziomem morza) oraz w miejscach kondensacji pary wodnej. Powstawanie tego rodzaju chmur wiąże się z działaniem wiatru fenowego (np. halnego), który jest suchy, ciepły i wieje ze szczytów w kierunku dolin.

Mechanizm powstawania chmur soczewkowatych wygląda następująco: znajdujące się nisko powietrze nagrzewa się (np. przez promienie słoneczne), przez co staje się lżejsze i unosi się ku górze oraz staje się wilgotniejsze. Kiedy znajdzie się już wysoko, schładza się, a jego ciśnienie spada – para wodna skrapla się wówczas w znajdujących się w powietrzu cząsteczkach pyłu albo lodu i w ten sposób tworzą się chmury soczewkowate.

Przeczytaj również: Szukasz darmowych odpowiedzi do podręczników wraz z wyjaśnieniami? Poznaj nowy serwis edukacyjny!

Chmury soczewkowate a turbulencje

Turbulencje są spowodowane nagłym zakłóceniem ruchu mas powietrza. Mogą one wystąpić w wyniku zderzenia się prądów powietrza o różnych kierunkach – np. poziomych (wiatr) i pionowych (konwekcja). W formowaniu się chmur soczewkowatych mają udział prądy konwekcyjne, czyli pionowe ruchy powietrza (ciepłe powietrze unosi się do góry), a zatem piloci samolotów starają się ich unikać, by nie trafić na turbulencje. Co prawda nie są one niebezpieczne, ale mogą powodować duży dyskomfort u ludzi znajdujących się na pokładzie.

Chmury soczewkowate przyciągają natomiast pilotów szybowców, bo pionowe ruchy powietrza są przez nich bardzo pożądane. „Noszą” one bowiem szybowce i pozwalają im na nabranie wysokości, dzięki czemu mogą one latać dużo wyżej i utrzymywać się w powietrzu dłużej niż w normalnych warunkach.