Dowolna zmiana, np. „rozwój sytuacji (akcji)”, „rozwój psychologii”, „rozwój Stanów Zjednoczonych”, „rozwój sportu”, „rozwój gminy”, „rozwój handlu”, „rozwój przemysłu”, „rozwój piłki nożnej”. W tym znaczeniu wszystko, co się zmienia, to się rozwija. Nie da się określić kresu ani celu lub specyfiki tego procesu.

Powiększanie, wzrost, rozrost, przyrost, np.: „rozwój miasta”, „rozwój biblioteki”, „rozwój firmy”, „rozwój Wydziału Nauk Humanistycznych”. W tym znaczeniu wszystko, co jest w jakimś sensie – raczej ilościowym – większe, liczniejsze, ogarniające więcej elementów, jest bardziej rozwinięte. W zasadzie nie ma kresu takiego rozwoju.

 Intensyfikowanie, narastanie, kumulowanie się, np. „rozwój choroby”, „rozwój pożaru”, „rozwój chmur burzowych”, „rozwój (agro)turystyki”. W tych sformułowaniach rozwój jest rozumiany jako zmiana raczej jakościowa, mająca swój kres, ale niemająca celu.

Ulepszanie, doskonalenie, postęp, poprawa, progres, np.: „rozwój umysłowy”, „rozwój rolnictwa”, „rozwój szkolnictwa wyższego”, „rozwój relacji”, „rozwój komunikacji”, „rozwój gospodarki”, „rozwój pisma”, „rozwój polityki społecznej”, „rozwój Internetu”, „rozwój filmu”. W tym znaczeniu coś może być lepsze lub gorsze. Im jest bardziej rozwinięte, tym jest lepsze. Wchodzi tu w grę ocena, wartościowanie. Rozwój jest czymś dobrym, o co warto się starać. Nie ma jednak wyraźnie określonego kresu tego procesu, dlatego nie ma też mowy o doskonałości. Wyraźny jest jednak aspekt czasowy: im coś jest późniejsze, tym jest lepsze.

 Osiąganie postaci końcowej, docelowej, doskonałej, z góry wyznaczonej w ogólnych zarysach, np.: „rozwój jaja”, „rozwój kwiatu”, „rozwój owada”. W tym sensie można mówić o pełnym rozwoju albo doskonałości tego, co się rozwija. Rozwój jest wtedy stawaniem się tym, czym już właściwie się jest; osiąganiem kresu swoich możliwości. Jest to proces przewidywalny.