Owady są największą pod względem liczby gatunków grupą zwierząt na Ziemi. Zamieszkują prawie całą kulę ziemską, zasiedlając różnorodne tereny - można je spotkać zarówno w miejscach gorących, jak i zimnych.

Dzięki swojej specyficznej budowie są w stanie przystosować się do każdego środowiska. Cechą charakterystyczną jest posiadanie szkieletu zewnętrznego w postaci chitynowego pancerza - jest on mocny i sztywny, dlatego dobrze chroni nadmierną utratą wody czy drapieżnikami.

Ciało owada składa się z 3 części: głowy, tułowia i odwłoka. Na tułowiu występują 3 pary odnóży krocznych oraz 2 pary skrzydeł. U wielu gatunków odnóża uległy modyfikacjom, które pomogły im lepiej dostosować się do poruszania się w danym środowisku, np. modliszki posiadają specjalne chwytne odnóża, które pozwalają im złapać ofiarę.

Na głowie owady mają 1 parę czułek oraz wargę górną i 3 pary parzystych odnóży: żuwaczki, szczęki I pary i szczęki II pary, tworzących aparat gębowy. Czułki pełnią funkcje narządów zmysłowych, głównie węchu i dotyku. Ponadto na głowie występują także oczy proste i złożone.

Ze względu na rodzaj pokarmu, jakim żywią się, owady mogą wykształcać różne rodzaje aparatów gębowych. Najprymitywniejszym z nich jest aparat gryzący, służący do rozdrabniania twardych części roślin, np. liści czy kory. Innymi bardzo często występującymi aparatami są: liżący (do zlizywania pokarmu - np. u muchy domowej), ssący ( do wysysania nektaru z kwiatów - np. u motyli) oraz kłujący (np. u pcheł). Pozostałe aparaty są modyfikacjami tych 4 podstawowych.