Zasady komunikacji werbalnej
- Przed rozpoczęciem konwersacji należy:
a) precyzyjnie sformułować cel podjęcia rozmowy z danym partnerem
b) zdać sobie sprawę ze stanu emocjonalnego, w którym się aktualnie znajdujemy oraz z tego, jaki wpływ może on mieć na przebieg konwersacji
c) spróbować zdać sobie sprawę również ze stanu emocjonalnego rozmówcy i wziąć pod uwagę reakcje mogące z niego wynikać
- Skuteczne nadawanie komunikatu werbalnego wymaga:
a) precyzyjnej i wyraźnej artykulacji słów
b) wywarzonego tempa mówienia umożliwiającego rozróżnienie poszczególnych słów
c) akcentowania informacji, które uznajemy za ważne i chcemy podkreślić
d) objaśniania używanych przez nas skrótów, nazw, słów obcojęzycznych i neologizmów, aby mieć pewność, iż rozmówca właściwie rozumie sens naszego komunikatu
e) podawania przykładów wyjaśniających przekaz, ukazujących prawdziwość przekazywanych informacji i wspierających zasadność wyrażanych przekonań
f) korzystania z materiałów graficznych ilustrujących przekaz, gdy jest to przydatne dla ułatwienia rozmówcy jego zrozumienia
g) kontrolowania mimiki i gestykulacji, a w szczególności unikania gestów wyrażających lekceważenie w stosunku do rozmówcy
h) dążenia do obniżenia napięcia poprzez np. przytoczenie anegdoty czy wykonywanie gestów otwartości i przyjaźni
Przedstawieniu naszych oczekiwań w stosunku do rozmówcy powinno towarzyszyć ukazanie znaczenia, jakie ma dla nas dany postulat oraz uzasadnienie tego znaczenia.
Przeżywaniu emocji w trakcie konwersacji powinna towarzyszyć świadomość przynależności tych emocji do naszej osoby a nie do osoby rozmówcy. Ze względu na to, komunikowanie własnych emocji wymaga używania struktur gramatycznych odnoszących się do podmiotu, którym jesteśmy my sami, przykładowo: "obawiam się, że nie będę w stanie spełnić Twoich oczekiwań" zamiast: "obawiam się, że zbyt wiele ode mnie oczekujesz". Ma to na celu uniknięcie obarczania rozmówcy całkowitą odpowiedzialnością za powstanie problematycznej sytuacji, która musi zostać rozwiązana wspólnie.
