Joseph Haydn to pierwszy i najstarszy z trzech najważniejszych kompozytorów okresu klasycyzmu, zwanych klasykami wiedeńskimi. Był więc jednym z twórców, którzy ugruntowali kształt takich form muzycznych jak sonata, symfonia i koncert. Muzykę Haydna cechuje niezwykła elegancja, lekkość i zwiewność. Dużo w niej również nagłych, nieoczekiwanych zmian, które są wynikiem pogodnego usposobienia kompozytora.
Haydn znany jest najbardziej jako twórca kwartetów smyczkowych - to właśnie w jego twórczości ustaliła się ostatecznie forma tego gatunku. Ogromna większość kwartetów Haydna składa się więc z czterech części: allegra, mającego formę allegra sonatowego; części wolnej, przyjmującej najczęściej formę wariacji, menueta oraz ronda.
Mimo, że Haydn był właściwie pierwszym wybitnym przedstawicielem klasycyzmu, w niektórych jego dziełach, zwłaszcza tych tworzonych w stylu "Strung und Drang" ("burzy i naporu"), zauważyć można zwiastuny kolejnej epoki, romantyzmu. Wyrażają się one przede wszystkim poprzez wykorzystywanie mało popularnych akordów, stosowanie rzadkich molowych tonacji oraz nagłe, nieoczekiwane zmiany nastroju.
Za dwa najważniejsze dzieł Haydna uchodzą powszechnie jego oratoria: "Stworzenie świata" i "Pory roku", powstałe w okresie od 1796 do 1801 roku. W sumie jest on autorem ponad tysiąca trzystu utworów.
