Głównym celem ustawy o podpisie elektronicznym było zwiększenie pewności oraz i bezpieczeństwa gospodarki elektronicznej. Ustawa ta ma kluczowe znaczenie w komercyjnych zastosowaniach Internetu, gdyż reguluje prawne uznanie ważności podpisów elektronicznych. Zatem, dzięki ustawie o podpisie elektronicznym zwykły podpis znajdujący się na dokumencie wysyłanym za pośrednictwem Internetu, ma takie samo znaczenie, co podpis złożony własnoręcznie.
Ustawa ta określa zasady, według których są świadczone usługi certyfikacyjno - elektroniczne oraz zaświadczenia zabezpieczające podpis elektroniczny. Jeśli chodzi o ten zakres usług, odmienne rozwiązania były proponowane przez rząd niż zawierał je projekt poselski; jak ustalał rządowy projekt, prawo decydowania w sprawie udzielania pozwoleń dla firm, które wystawiają certyfikaty bezpieczeństwa, miało mieć Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, podczas gdy projekt poselski ustalał, iż akredytacja miała być złożona w ręce Ministerstwa Łączności lub Narodowego Banku Polskiego. Zdanie przeciwników nadzoru MSWiA takie rozwiązanie spowodowałoby ograniczenie wolności rynku.
Jak określa ustawa, akredytacja nie jest obowiązkowa, jednak bez niej nie mogą świadczyć usług banki, organy władzy publicznej oraz inne instytucje sektora publicznego. W połowie 1999 r. rządowy zespół kierowany przez ministra Wojciecha Katnera zaczął przeglądać polskie prawo w aspekcie wymagań e - gospodarki, w wyniku, czego zostały zaproponowane konieczne zmiany pewnych rozwiązań prawnych, które uwzględniały również przystosowanie polskiego prawa do unijnego ustawodawstwa. W owym czasie rząd zapewnił, iż proces ten powinien się zakończyć w 2002 roku.
W lipcu 2000 r. została podjęta uchwała, w której Sejm zobowiązywał rząd do jak najszybszego rozpoczęcia prac legislacyjnych oraz przesłania do Sejmu projektu odpowiednich ustaw, które miały regulować zagadnienia związane z podpisem i dokumentem elektronicznym.
Ustawa o podpisie elektronicznym funkcjonuje jedynie w kilku krajach, takich jak Stany Zjednoczone, Niemcy czy Czechy, które uchwaliły ją jako pierwszy kraj Europy Środkowo - Wschodniej.
