Wynalazcy z dziedziny elektrotechniki

AMPÉRE ANDRÉ MARIE (data urodzenia: 1775, data śmierci: 1836)

Wybitny francuski matematyk i fizyk, w latach 1809 - 1824 profesor École Polytechnique w Paryżu. W roku 1824 przyjął stanowisko profesora École Normale w Paryżu. Jest twórcą podstaw współczesnej elektrodynamiki. W roku 1820 dokonał odkrycia wzajemnego oddziaływania przewodników, którymi może przepływać prąd elektryczny. Sformułował tak zwaną regułę pływaka - regułę A, a także hipotezę o istocie magnetyzmu.

EDISON THOMAS ALVA (data urodzenia: 1847, data śmierci: 1931)

Amerykański wynalazca - samouk. Jest twórcą rozmaitych wynalazków, opatentował ich około 1000. W roku 1927 został członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie. W swoich najsłynniejszych pracach udoskonalił telefon Bella, poprzez zastosowanie cewki indukcyjnej oraz mikrofonu węglowego, zaś w roku 1877 wynalazł fonograf. Rok 1879 to data wynalezienia żarówki elektrycznej, w latach 1881 - 1882 brał udział w budowie pierwszej na świecie elektrowni publicznego użytku w Waszyngtonie. W roku 1883 dokonał odkrycia emisji termoelektronowej. W latach 1891 - 1900 brał udział w pracach nad udoskonaleniem magnetycznych metod wzbogacania rud żelaza. W roku 1904 skonstruował zasadowy, niklowo - żelazowy akumulator. Był fundatorem i pomysłodawcą pierwszego na świecie instytutu badań naukowo - technicznych w Menlo Park. W skład jego majątku wchodziło wiele przedsiębiorstw w Ameryce Północnej oraz w Europie.

OHM GEORG SIMON (data urodzenia: 1787, data śmierci: 1854)

Niemiecki fizyk, który w roku 1833 został profesorem politechniki w Norymberdze, zaś w roku 1849 objął taką samą posadę w uniwersytecie w Monachium. Zajmował się pracami z zakresu akustyki i elektryczności. W latach 1826 - 1827 sformułował oraz teoretycznie uzasadnił prawo Ohma. Badał zjawisko nagrzewania się przewodników przy przepływie prądu elektrycznego. W roku 1843 stwierdził, że najprostsze wrażenie słuchowe wywołane jest drganiami harmonicznymi, a ucho posiada możliwość rozkładania złożonych dźwięków na składowe sinusoidalne.

SIEMENS ERNST WERNER von (data urodzenia: 1816, data śmierci: 1892)

Niemiecki elektronik oraz przemysłowiec, jeden z pionierów niemieckiego przemysłu elektrotechnicznego. W roku 1874 został członkiem Akademii Nauk w Berlinie. W roku 1847 skonstruował elektromagnetyczny, współfazowo - synchroniczny aparat telegraficzny. Brał udział w budowie linii telegraficznych, w roku 1866 wynalazł samowzbudną prądnicę elektryczną prądu stałego. Rok 1879 jest datą zbudowania elektrowozu napędzanego prądem o napięciu 150V, który doprowadzany był przy pomocy trzeciej szyny. W roku 1887 zbudował fotometr selenowy.

FARADAY MICHAEL (data urodzenia: 1791, data śmierci: 1867),

Angielski chemik i fizyk. Jest on jednym z najwybitniejszych i najsławniejszych fizyków XIX wieku. Był znakomitym eksperymentatorem i samoukiem. W roku 1813 rozpoczął pracę w Royal Institution, na początku jako laborant, później jako asystent, a następnie współpracownik i sekretarz H. Davy'ego. Dzięki samodzielnym pracom badawczym, które okazały się mieć doniosłe znaczenie dla nauki, otrzymał tytuł profesora w roku 1827. W roku 1824 został członkiem Towarzystwa Królewskiego w Londynie. Największe znaczenie dla nauki miały prace Faradaya na temat elektryczności oraz odkryte przez niego w roku 1831 zjawisko indukcji elektromagnetycznej, które przyczyniło się do powstania elektrodynamiki. W latach 1833 - 1834 rozpoczął pracę nad elektrolizą, które doprowadziły do sformułowania praw rządzących elektrolizą. Prawa elektrolizy Faradaya stanowiły podstawy powstania elektrochemii. Faraday dokonał również odkrycia zjawiska samoindukcji oraz zbudował pierwszy na świecie model silnika elektrycznego. W roku 1845 stwierdził, że diamagnetyzm stanowi powszechną właściwość materii, natomiast odkryty przez niego paramagnetyzm jest szczególną właściwością pewnych jej rodzajów. Faraday wprowadził definicję linii sił pola oraz wysunął twierdzenie o tym , że ładunki elektryczne działają na siebie przy pomocy właśnie takiego pola. W roku 1848 dokonał odkrycia zjawiska Faradaya, które miało wielki wpływ na sformułowanie przez Maxwella elektromagnetycznej teorii światła. W 1825 roku odkrył benzen oraz skroplił większą część znanych wówczas gazów, poza między innymi azotem i tlenem.

Wynalazcy z dziedziny elektroniki

GROSZKOWSKI JANUSZ (data urodzenia: 1898, data śmierci: 1984)

Słynny polski radioelektryk i elektronik. W roku 1922 został profesorem Politechniki Warszawskiej. W czasie okupacji niemieckiej był współuczestnikiem badań konspiracyjnych prowadzonych nad rakietą V-2. Został członkiem Państwowej Akademii Nauk w roku 1952. W roku 1957 został jej wiceprezesem, natomiast w latach 1962 - 71 został prezesem tego instytutu. Był również członkiem wielu różnych zagranicznych akademii nauk. W latach 1972 - 1976 piastował urząd posła na sejm oraz wiceprzewodniczącego Rady Państwa. Lata 1971 - 1976 to czas jego przewodnictwa w Ogólnopolskiej Komisji FJN. Na znak protestu wobec polityki władz państwowych zrzekł się pełnionych funkcji. Pracował nad wytwarzaniem oraz stabilizacja drgań elektrycznych a rakże nad technologią wysokiej próżni. Jest twórcą metody analizy nieliniowych drgań elektrycznych, która znana jest pod nazwą metody harmonicznych Groszkowskiego. Podał w roku 1935 oryginalną interpretację mechanizmu zmian indukcyjności w funkcji zmian temperatury. Jest twórcą monografii: Generacja i stabilizacja częstotliwości - 1947, Technika wysokiej próżni - 1972. W latach 1951 oraz 1968 otrzymywał nagrody państwowe pierwszego stopnia, natomiast w roku 1979 specjalną nagrodę państwową.

BRATTAIN WALTER HOUSER (data urodzenia: 1902, data śmierci: 87)

Znany fizyk amerykański, który w latach 1929 - 1967 pracował w firmie Bell Telephone. Był członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie. Brał udział w badaniach w dziedzinie fizyki półprzewodników, w roku 1948, wspólnie z Bardeenem dokonał odkrycia tranzystora ostrzowego.

Elektronika

Elektronika jest dziedziną nauki i techniki, która stanowi odrębny dział elektrotechniki. Zajmuje się ona wykorzystaniem zjawisk, które są związane ze sterowaniem ruchem elektronów w próżni, ciałach stałych i gazach, zwłaszcza w półprzewodnikach. Elektronika obejmuje teorię działania, technologię oraz konstrukcję przyrządów, a także zbudowanych z nich rozmaitych układów i urządzeń elektronicznych

Elektronika może być odpowiednio podzielona pod względem ośrodka, w którym ma miejsce ruch elektronów. Wyróżniamy elektronikę próżniową, łącznie z elektroniką gazów oraz elektronikę półprzewodnikową, czyli elektronikę ciała stałego. Elektronika próżniowa opisuje lampy elektronowe: gazowe i próżniowe, a także inne próżniowe przyrządy elektroniczne, takie jak mikroskopy elektronowe oraz akceleratory cząstek naładowanych. Ściśle związana z elektroniką próżniową jest elektronika rentgenowska, a także optyka jonowa i elektronowa.

Elektronika półprzewodnikowa to dział elektroniki zajmujący się właściwościami elektronowymi materiałów półprzewodnikowych oraz przyrządami na nich opartymi, takich jak tranzystory, tyrystory, układy scalone, ogniwa fotoelektryczne, halotrony, termistory. Najdynamiczniej rozwijającym się działem półprzewodnikowej elektroniki jest w chwili obecnej mikroelektronika.

Biorąc pod uwagę obszar zastosowań oraz rodzaj występujących zjawisk wyróżnia się:

  • elektronikę kwantową, która obejmuje zagadnienia wzmacniania, generacji oraz detekcji promieniowania elektromagnetycznego poprzez układy atomów wzbudzonych, jonów lub cząsteczek,
  • elektronikę jądrową, która zajmuje się układami oraz urządzeniami, które mają zastosowania w technice jądrowej oraz fizyce, na przykład liczniki i mierniki izotopowe, detektory promieniowania jonizującego,
  • elektronika plazmowa, czyli dział elektroniki badający właściwości elektronowe plazmy, zachowanie się nośników ładunku takich jak jony i elektrony w plazmie, oraz techniki konstrukcji urządzeń wykorzystywanych w technice plazmowej, takie jak: palniki i silniki plazmowe oraz generatory magnetohydrodynamiczne,
  • elektronika medyczna, która zajmuje się teorią oraz konstrukcją zaawansowanych urządzeń elektronicznych wykorzystywanych w różnych gałęziach medycyny, w celach diagnostycznych i rehabilitacyjnych, przy pomocy prądów elektrycznych, pól magnetycznych i elektrycznych, a także ultradźwięków i promieniowania elektromagnetycznego,
  • energoelektronika,
  • radioelektronika,
  • teleelektronika,
  • piezoelektronika,
  • akustoelektronika,
  • optoelektronika i inne działy elektroniki, które powstały na pograniczu również innych działów techniki.

Elektrotechnika

Elektrotechnika jest działem nauki i techniki, który zajmuje się podstawami teoretycznymi (elektrotechnika teoretyczna) oraz zastosowaniami zjawisk fizycznych z dziedziny elektryczności, w rozmaitych gałęziach gospodarki a także w gospodarstwach domowych. Zagadnienia, które obejmuje dział elektrotechniki możemy podzielić na te związane z przesyłaniem, rozdzielaniem i wytwarzaniem energii elektrycznej (elektroenergetyka), oraz na te mające związek z przetwarzaniem tej energii na inne jej rodzaje, takie jak energia mechaniczna (silniki i napędy elektryczne), świetlna (technika świetlna), chemiczna (elektrochemia), cieplna (grzejnictwo elektryczne).

Z dziedziny elektrotechniki uległy wyodrębnieniu dziedziny nauki i techniki bardzo ważne dla rozwoju cywilizacji ludzkiej, takie jak: elektronika oraz telekomunikacja, które również wykorzystują zjawiska magnetyczne, elektryczne oraz elektromagnetyczne. Elektrotechnika wkracza w niemal wszystkie dziedziny technicznej działalności człowieka. Energia elektryczna dociera dzisiaj nawet do najbardziej odległych zakątków każdego z kraju, nastąpiła elektryfikacja prawie całej naszej planety. Energia ta jest zużywana przez miliardy odbiorników, które produkuje przemysł elektrotechniczny pod postacią różnorodnego sprzętu. Tego rodzaju rozpowszechnienie energii elektrycznej jest tłumaczone poprzez jej wyjątkowe zalety, między innymi przez możliwość uzyskiwania bardzo dużych mocy, a także dzięki możliwości przenoszenia na dalekie dystanse oraz rozdzielania pomiędzy poszczególnych użytkowników sieci, łatwością przetwarzania na inne rodzaje energii, a także prostotą przekształcania na inne postacie takiej samej energii (technika mikrofalowa, elektronika, transformatory ręczne, przetworniki) i na sygnały elektryczne, również prostota użytkowania miała wpływ na jej rozpowszechnienie Dzięki rozwojowi elektrotechniki możliwa stała się daleko posunięta mechanizacja oraz automatyzacja procesów produkcyjnych, budownictwa, transportu oraz gospodarstwa domowego.