Stosowanie podwójnego akkusatiwu wiąże się z tym, że pewna czynność nie tylko kogoś dotyka , ale także czyni go kimś. Accusatiwus duplex występuje po czasownikach: nomino - nazywam, voco - wołam, apello - nazywam kogoś czymś; puto - uważam, existimo - uważam, habeo - uważam, mam kogoś za coś; facio - czynię, efficio - czynię, reddo - czynię kogoś czymś (kimś); declaro - mianuję kogoś na coś ( kogoś), eligo - wybieram, creo - czynię kogoś kimś (czymś), np.: Puto te amicum meum. Uważam cię za mego przyjaciela; Caesar se progeniem Veneris ducebat. Cezar uważał się za potomka Wenery;
W języku łacińskim występują czasowniki, w których jeden z accusatiwów jest ponadto przedmiotem czynności, np.: rogo aliquem aliquid - proszę kogoś o coś; celo aliquem aliquid - ukrywam coś przed kimś; doceo aliquem aliquid - nauczam kogoś czegoś; posco aliquem aliquid - żądam czegoś od kogoś; flagito aliquem aliqui - domagam się czegoś od kogoś, np.:
Helvetii Caesarem auxilium flagitabant. Helwetowie domagali się od Cezara pomocy.
