2. Refleksje narratora dotyczące zmiany charakteru w ciągu całego życia. Narrator, przeczytawszy list napisany w dniach młodości przekonuję się, że inaczej patrzyliśmy wtedy na świat i mijające zdarzenia, a wraz z upływem czasu charakter człowieka się zmienia. Inaczej patrzy na świat.

3. Jarosław Iwaszkiewicz w utworze „Poziomka” pisał o przemienieniu życia i o zmiennym jego odczuwaniu, inaczej w młodości i inaczej w wieku dojrzałym. Natomiast refleksje Potockiego i Pascala dotyczą kruchości życia, że jest nietrwałe jak kwiat, jak szkło, czy jak bańka mydlana. Pascal porównuje życie do wątłej trzciny, która wszystko w przyrodzie może zmiażdżyć.
 

4. Autor zatytułował swój utwór „Poziomka”, gdyż to właśnie jej znak uprzytomnił mu, że wszystko na świecie przemija. Zmieniają się miesiące, barwy lata, a słońce i niebo też mają inne kolory jesienią.

5. „Wjadać się w miąższ życia”, to znaczy smakować, wgryzać się w życie ze wszystkimi jego kłopotami, troskami i chwilami szczęścia. Tzn. żyć i cieszyć się, że można je poczuć całym ciałem i duchem mimo, że życie nie zawsze jest „usłane różami”.