Cytat wykorzystany w temacie pracy pochodzi z powieści M. Twaina "Pamiętniki Adama i Ewy". Słowa te zapisał w swoim Adam stojąc nad grobem Ewy. Dla Adama jego rajem była jego ukochana kobieta, jaką była Ewa. Jego ukochana była dla niego niesamowitym skarbem, to przy niej czuł się kochany oraz szczęśliwy.

Czy jest jeszcze jakaś bohaterka literacka, która zasługuje na tego rodzaju wyznanie, jakim pałał Adam do Ewy? Moim zdaniem taką kobietą była Izolda dla kochającego ją Tristana. Kiedy Tristan i Izolda wypili razem mieszaninę ziół, z których powstał napój miłosny stali się nierozłączni. Tristan dla Izoldy był gotowy zrobić wszystko w dosłownym tego słowa znaczeniu. Adorator dla jego Pani zrzekł się honoru rycerskiego, złamał kodeks rycerski, kłamał, narażał siebie na drwiny, obelgi, upokorzenia. Wszystko to robiłby być przy swojej ukochanej, która była dla niego niczym raj.

Kochankowie nie przejmowali się tym, co myślą o nich znajomi oraz reszta świata.

Chcieli być razem, dlatego ukrywali przed przeciwnikami ich miłości w lesie, w którym spędzili kilka tygodni. Tristan nie mógł zboleć, że jego kochana jest królową i żyje w nędznych warunkach, kiedy jest przyzwyczajona do luksusu. Ona zaś nie mogła zboleć, iż dzielny rycerz żyje w szałasie jak bezdomny. Podjęli wspólną decyzję o powrocie. Rozłąka, która była nieunikniona w takim wypadku, okazała się wielką zgubą dla obojga bohaterów.  Kiedy po długiej rozłące z Izoldą, umierający Tristan poprosił ją by do niego przybyła, pokonała wszystkie przeszkody, aby dotrzeć do ukochanego. Izolda przybyła za późno ujrzała go martwego w trumnie. Izolda przytuliła się do niego tak silnie, iż z żalu i miłości za ukochanego również zmarła.

Jak widać wielka miłość ludzi kończy się wielkim dramatem. Miłość Tristana do Izoldy była tak duża, że dopiero po śmierci zakochanych połączyła ich wielka miłość, której nie musieli ukrywać przed innymi. Jeśli żyjemy bez miłości nikogo nie kochamy nasze życie staje się monotonne, bezbarwne oraz puste. Lecz kiedy poznamy osobę, którą pokochamy nasze życie staje się pełne barw, szczęścia, ponieważ mamy, dla kogo żyć, mamy, z kim dzielić swoje szczęście i to właśnie jest dla nas raj.