Kodeks rycerski to zbiór zasad etyczno-moralnych, jakim kierowali się rycerze.

 Kodeks rycerski był prawem zwyczajowym, niespisanym. Próby spisania zasad rycerskich zakończyły się niepowodzeniem. Kodeks rycerski był wyznacznikiem etyki rycerskiej, kierowanie się nim gwarantowało poważanie wśród społeczeństwa i nienaganną opinię. W zależności od czasu historycznego i położenia geograficznego kraju, zasady ujęte w kodeksie rycerskim mogły nieco się różnić.

Kodeks rycerski - podstawowe zasady

Kodeks rycerski nakazywał wierność Bogu, Ojczyźnie oraz władcy. Propagował męstwo, odwagę, ambicję, wierność zasadom, wspieranie potrzebujących oraz kobiet i sierot. Zgodnie z zasadami kodeksu rycerskiego, rycerz powinien być wzorem dla innych, nie krzywdzić słabszych, szanować ludzi, przestrzegać prawdy.

Kodeks rycerski - znaczenie

Czasy średniowieczne to okres, w którym powszechnie uwielbiano i sławiono rycerzy i ich czyny. W literaturze popularne stały się pieśni o czynach sławiące męstwo i odwagę ówczesnych rycerzy. Przykładem ideału rycerza może być Roland z "Pieśni o Rolandzie" czy król Artur i rycerze Okrągłego Stołu. Wszyscy oni kierowali się kodeksem rycerskim. 

Kodeks rycerski określał wzorcowe zachowanie średniowiecznego rycerza. Wzorce postępowania stanowiły ideały do naśladowania, a postępowanie niezgodne z powszechnymi zasadami - krytykę, potępienie czy wykluczenie z grona rycerzy.