Jan Kochanowski po śmierci swojej córki, Urszuli, przelał swoje cierpienie na papier w postaci dziewiętnastu trenów. Czytając je, czujemy skruchę i wzruszenie z powodu zaistniałej sytuacji. Śmierć porusza każdego z nas, nieważne czy odeszła bliska nam osoba, czy też zupełnie obca. Dlatego też uważam, że twórczość Jana Kochanowskiego wzrusza współczesnych Polaków.

Pierwszy argument tyczy się tekstu trenu V, w którym autor pisze o okolicznościach śmierci swojej córki. Zdesperowany ojciec porównuje ją do rozwijającej się oliwki, która nie zdarzyła jeszcze dobrze się rozwinąć. Pojawia się sadownik, który jest metaforą śmierci o czym świadczy jego przypadkowe ścięcie drzewka oliwkowego wraz z chwastami. Uważam, że porównanie odejścia dziecka  do ściętej oliwki podkreśla niespodziewaną śmierć Urszulki.

W trenach VII i VIII szczególnie widać rozpacz po odejściu Urszulki. W treści tych dzieł zostało wyróżnione cierpienie Kochanowskiego, które wymnażało się przez przedmioty, które pozostawiła po sobie Urszula. Nieobecność jej osoby w domu Kochanowskich zgasił ognisko domowe, a szczęście wygasło wraz z płomykiem życia dziecka. Sądzę, ze oba treny wyrażają ból i cierpienie poety po śmierci dziewczynki.

Ostatni argument dotyczy trenu XIX, który jako ostatni i jedyny noszący tytuł „Sen” zamyka cały cykl. Dzieło to jest nadzieją na powrót równowagi wewnętrznej poety. Dzięki śnie na jawie, w którym ukazała się, zmarła matka wraz z Urszulą prosząca syna o przestanie mącenia spokoju dziecka, podmiot liryczny otrzymał promyk szczęścia na szczęśliwe i wieczne życie swojej córki. Uważam, że dzięki nawiedzeniu przez swoją rodzicielkę, Kochanowski będzie mógł odetchnąć z ulgą.

Podsumowując. Treny stworzone przez Jana Kochanowskiego są formą pamiętnika mówiącym o osobie Urszuli i jej tragicznej śmierci. Podmiotem lirycznym w każdym trenie jest roztargniony ojciec, przeżywający głęboką depresję, wielki ból i cierpienie. Kochanowski opisuje autentyczne uczucia zrozpaczonego rodzica po stracie dziecka. Dzięki temu treny wzruszają do dziś czytelników.