Czy obojętni są winni sądzę, że ta teza jest słuszna, ponieważ połowa nieszczęść, które się zdarzają są spowodowane obojętnością ludzi.

Moim pierwszym argumentem jest to, że niektórzy ludzie są obojętnie nastawieni do osób, które potrzebują pomocy, ponieważ mają problemy, np. z narkotykami bądź z alkoholem. Uważam, że takim osobom trzeba pomóc a nie odwracać się plecami i twierdzić, że nie warto im pomagać i tracić swój „cenny” czas, bo i tak nie uda się im pomóc. Drugim argumentem, który potwierdza, że obojętni są winni jest to w jakich żyjemy teraz czasach. Idąc po ulicy i spotykając osoby, które są bite, szarpane oraz poniżane przez starszych nie zwracamy na to uwagi tylko idziemy dalej lub zatrzymujemy się i patrzymy jakbyśmy widzieli coś bardzo ciekawego. Jestem przekonana, że powinniśmy zwrócić na to uwagę i pomóc osobom słabszym, a nie robić z tego sensację. Oczywiście młodzież, która chce zwrócić na siebie uwagę, bądź zdobyć coś za darmo (czyli kradzieżą) nie tylko może zrobić krzywdę dzieciom, ale również osobom starszym jak i rówieśnikom. Więc powinniśmy zawsze postawić się na miejscu osoby, która jest krzywdzona (ponieważ jaką mamy pewność, że za miesiąc, tydzień lub za dwa dni taka niemiła przygoda nas nie spotka). Mym ostatnim argumentem jest to iż ludzie nie umieją bezinteresownie kochać oraz pomagać drugiemu człowiekowi. Aby rozwinąć ten argument przytoczę przypowieść „O miłosiernym Samarytaninie”. Ta przypowieść mówi nam o pewnym człowieku, który został napadnięty. Koło niego przechodził kapłan, lecz mu nie pomógł, później przechodził koło niego lewita, ale on też spojrzał na niego i również odszedł. Ten fragment po raz kolejny potwierdza nam fakt, że ludzie obojętni są winni, ponieważ ani kapłan ani lewita nie pomogli temu biednemu, pobitemu człowiekowi.

Reasumując podane wyżej argumenty stwierdzam, z cała stanowczością, iż obojętni są winni i winnymi powinni się czuć. Dowodzą tego następujące słowa Antoniego Czechowa: „Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć”. Wydaje mi się, iż myśl ta jest doskonałym podsumowaniem moich rozważań.