Na pierwszy plan w powieści Henryka Sienkiewicza Krzyżacy wysuwa się wątek miłosny Danusi i Zbyszka z Bogdańca. Ich spotkanie miało miejsce w Tynieckiej gospodzie. Zbyszko, podczas podróży zatrzymał się w niej z Maćkiem. Przypadkowo gościła tam także księżna Anna ze swymi dworkami. Gdy tylko młodzieniec zobaczył piękną pannę, od razu poczuł do niej miłość. Zakochał się od pierwszego wejrzenia i znalazł także odwzajemnienie ze strony dziewczyny. W dowód swej odwagi i wierności postanowił zdobyć dla wybranki serca krzyżackie pióropusze. Okazja nadarzyła się nad wyraz szybko. Niestety zaatakowany Krzyżak okazał się posłem, a za wystąpienie przeciw takiej osobie groziła kara śmierci. Nie pomogło nawet wstawiennictwo księżnej i młody rycerz został zaprowadzony pod szubienicę. Tuż przed wykonaniem wyroku do ukochanego podbiegła jednak Danusia i uratowała go od śmierci poprzez zarzucenie na głowę białej woalki. Po tym incydencie młodzi przyrzekli sobie miłość i wspólne życie. Niestety na drodze stanął im Jurand ze Zpychowa, który nie chciał oddać ręki jedynej córki. Wkrótce potem Danusia została porwana. Ojciec podczas ratowania dziecka został oślepiony i upokorzony. Tymczasem nasz bohater dołączył do wojsk księcia Witolda na Żmudzi. . Podczas walk wpadł on na trop porywaczy Danusi. Dowiedział się, że Zygfryd i Arnold wywozili kolasą. Gdy Zbyszkowi udało się odbić ukochaną z rąk Krzyżaków była słaba, wycieńczona i niebawem zmarła. Jej niezawiniona śmierć była ogromną stratą dla młodego rycerza.
Miłość Danusi i Zbyszka jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających wątków miłosnych w literaturze polskiej. Sienkiewicz opisuje miłość szczerą, czystą, o którą trzeba walczyć i udowadniać za wszelką cenę. Na tle historycznym powieści wątek ten jest świetnie wyeksponowany i znakomicie spaja fabułę utworu.
