Myślę, że Stasia Bozowska, bohaterka nowelki Żeromskiego, pomimo ciężkiego i zbyt wcześnie przerwanego życia, wygrała je moralnie. Pomimo nędzy i trudnych warunków całkowicie zrealizowała cele, które postawiła sobie jeszcze na studiach. Udowodnię to przywołując najważniejsze argumenty.
Po pierwsze, pełniąc rolę wiejskiego nauczyciela, była cały czas wierna ideom wyniesionym z młodości. Zamiast osobistej wygody i prywaty wyżej stawiała dążenie do upowszechniania kaganka nauki na wsi. Za nauczanie pisania i czytania, tak dzieci jak i starszych, nie żądała zapłaty. Doskonaliła wciąż samą siebie cały czas uzupełniając swą wiedzę przez ciągłe czytanie książek, którymi zresztą dzieliła się ze swymi uczniami. Była autorką podręcznika "Fizyka dla ludu", który stawiał sobie za cel przybliżenie prostym ludziom wiejskim otaczającego ich świata i jego mechanizmów.
Nie tyle samo przekazywanie wiedzy było celem Stasi, ale również stałe pobudzanie swych podopiecznych do myślenia i twórczego wysiłku. Poprzez jej charyzmę i osobowość w wielu ludziach mogła urosnąć potrzeba kształcenia się, czego efekty dostrzegano także po jej śmierci. Pozostała także po niej miłe wspomnienia, poszanowanie i wdzięczność mieszkańców.
Można zatem bez dyskusji stwierdzić, że Stasia zwyciężyła w swej potyczce z życiem. Żyła w ubóstwie, walczyła z ciągłymi przeszkodami, nigdy jednak nie zapominając o swej naczelnej misji niesienia kaganka oświaty. Dzięki tak pięknym cechom jak cierpliwość, wewnętrzna siła, serce do pracy i ludzi, stała się symbolem altruizmu i bezinteresownej, ludzkiej dobroci. Tym właśnie odegnała od siebie wszelkie pokusy, których nie uniknął właśnie Paweł Obarecki, czyli postać przeciwna do Stasi. Obarecki bowiem nie był na tyle silny, by żyć tylko własnymi ideałami, i aby na nich budować swą społeczną pozycję i szacunek, łatwiej mu bowiem przyszło dostosować się do zgnuśniałego i wygodnickiego życia elity w jego miejscowości.
Bohaterka "Siłaczki" jest przykładem postaci symbolizującej wartości ludzkiego ducha, które, pielęgnowane pomimo przeciwieństw rzeczywistości, prowadzą w efekcie do zwycięstwa ludzkiej godności i prawdziwych , humanistycznych ideałów. Te zaś mają siłę przetrwania ludzkiej jednostki i silnego, pozytywnego oddziaływania na środowisko nawet po jej zniknięciu czy śmierci.
