Trudno żyć nie stawiając sobie życiowych celów. Każdy człowiek dąży do czegoś - nie ważne, czy może o osiągnąć. Dążyć do celu można na dwa sposoby - za wszelką cenę i nie zważając na nic oraz spokojnie i metodycznie.
Znakomity przykład dwóch postaw życiowych przedstawia nam mit o wielkim artyście i wynalazcy Dedalu oraz jego synu Ikarze. Dedal był wybitnym ateńskim budowniczym, architektem, mechanikiem i rzeźbiarzem. Oskarżony o zbrodnię uciekł na Kretę. W związku z tym, że Dedal był geniuszem i wielkim wynalazcą, król Krety Minos nie zamierzał wypuścić go ze swojego kraju. Dedal wykonał dla władcy kilka projektów (jak na przykład świdra czy poziomicy, czy wreszcie znany skądinąd labirynt), ale nie godził się na uwięzienie. Uwięziony wynalazca skonstruował z piór o wosku sztuczne skrzydła i przy ich pomocy chciał wraz z synem Ikarem uciec z niewoli. Przed startem ojciec ostrzegł chłopca, że konieczne jest utrzymanie odpowiedniej wysokości. W innym wypadku grozi katastrofa - przy byt małej wysokości - pióra nasiąkną morską wilgocią i przestaną spełniać swoją rolę, przy zbyt dużej natomiast - słoneczny żar roztopi wosk i skrzydła się rozpadną.
Ikar tak zachwycił się wolnością i swobodą lotu, że pomimo przestróg i nawoływań poleciał zbyt wysoko. Czuł się wielki i zapomniał, że lot służy dotarciu do celu. Słońce rozpuściło spoiny skrzydeł a nieszczęsny lotnik spadł i zginął. Ojciec, aby nie stracić życia, nie pomógł mu. Ojciec nie stracił celu z oczu i dotarł do punktu docelowego.
Dzisiaj można zrozumieć ten mit dwojako. Jako przestrogę przed upajaniem się wolnością na przekór rad ludzi starszych i bardziej doświadczonych, oraz jako ostrzeżenie przed zjawiskami i działaniami, które mogą wydawać się piękne i przyjemne, lecz tak naprawdę są niebezpieczne i zgubne. Także wśród ludzi, których znamy przewinął się niejeden Ikar upojony wolnością i niepamiętający o ważnych sprawach.
Dedal był racjonalnie myślącym człowiekiem. W obliczu problemów nie rzucał się do akcji bez planów i pomysłów. Zawsze miał w pamięci możliwe konsekwencje działań. Jego syn był lekkomyślny i nieodpowiedzialny i przede wszystkim myślał o działaniu.
Postępowanie Dedala nie zawiera pierwiastka emocjonalnego - owszem, tęsknota za ojczyzną jest bardzo silną emocją, ale nie spowodowała, że Dedal przestał logicznie myśleć. Podobnie ryzyko - Dedal wiedział, że próbując lotu ryzykuje życie, ale dzięki drobiazgowemu planowaniu i poznaniu właściwości konstrukcji, którą w końcu osobiście stworzył, mógł zminimalizować ryzyko. Wielki wynalazca jest przykładem logicznego i racjonalnego podejścia do życia. Nie stał się może postacią kultową, jak jego syn, ale w końcu to on dotarł bezpiecznie do celu. Wielu zarzuca mu bezduszność, ponieważ nie ruszył na pomoc spadającemu Ikarowi, lecz oskarżenia takie są bezpodstawne - przed startem nie krył przed synem niedoskonałości skrzydeł (topliwy wosk, pióra podatne na wilgoć) ani niebezpieczeństw związanych z lotem.
Z drugiej strony Ikar - kultowa postać, wielokrotnie opiewany przez poetów, wzór buntownika. Nie wystarczyło mu ryzyko lotu, chciał dotrzeć wyżej i zobaczyć więcej. Wiedział od ojca o niebezpieczeństwie, ale pomimo to pozwolił, żeby pragnienie wolności i swobody opanowało go. To pragnienie doprowadziło go również do upadku, ale żaden człowiek przed nim nie widział świata z tak wysoka.
Podsumowując - Dedal to ostrożny racjonalista kierujący się doświadczeniem, Ikar natomiast śmiało dąży do urzeczywistnienia wyznawanej idei i nie zważa na ryzyko. Zarówno Dedal jak i jego syn mieli wpływ na świat - Dedal poprzez swoje wynalazki i mądrość, Ikar - przez swoja symboliczną śmierć.
W swoim życiu staram się kroczyć raczej drogą wytyczoną przez Dedala. Jego postawa może się wydawać nieciekawa, lecz to ona w końcu doprowadziła go do celu. Ikar stał się sławny - ale co martwemu po sławie? Dedal w swoich czasach również był doceniany, a dzięki największemu dziełu - labiryntowi Minotaura - znany jest do dziś. Co ciekawe, najbardziej przełomowy wynalazek - sztuczne skrzydła - kojarzone są jak na ironię z Ikarem.
Droga Dedala prowadzi do celu - a to osiągnięcie celu jest dla mnie najważniejsze, wymaga to cierpliwości, a tej mam pod dostatkiem, a sławy, szczególnie pośmiertnej, nie pragnę.
