Ula Zalewska była bardzo dobrą przyjaciółką, przyjaźniła się przede wszystkim a Pestką, choć obie dziewczynki bardzo się różniły. Ula była cicha, nieśmiała, rzadko coś mówiła, Pestka była znacznie bardziej dynamiczna, miała dużo pomysłów i z łatwością przekonywała do nich inne dzieci. Ula zawsze ja popierała, nie umiała się jej sprzeciwiać. Ula też miała własne pomysły, jednak raczej o nich nie mówiła. Kiedy chciała coś zrobić, najczęściej robiła to sama. Kiedy postanowiło oddać pieniądze skradzione przez Zenka przekupce, samodzielnie je zarobiła, ciężko pracując u pana Jóźwiaka.
Dziewczynki różniły się też doświadczeniami. Ula miała bardzo trudne dzieciństwo, jej rodzice rozwiedli się, kiedy była jeszcze bardzo mała. Przez pewien czas mieszkała z matką, po jej śmierci wychowywały ja ciotki. Ula bardzo długo nosiła w sobie żal do ojca, który pozostawił je same. Nie potrafiła mu wybaczyć, że odszedł do innej kobiety. Pestka nie miała takich problemów, więc nie potrafiła zrozumieć przyjaciółki, ciągle czymś zaaferowana, nie umiała jej nawet wysłuchać. Ula zwierzała się więc zmarłej matce, pisząc do niej listy. Mimo to dziewczynki były sobie bardzo bliskie.
Ula była wyjątkowo samodzielna, nauczyła się robić wiele rzeczy, nawet sama gotowała.
Była dobrą przyjaciółką , ponieważ potrafiła dochować tajemnicy, Zaufał jej też Zenek, ją tylko dopuścił do swoich sekretów. Z Zenkiem połączyło ją szczególne uczucie. Jego obecność dodawała jej odwagi i pewności siebie, za jego sprawą potrafiła sprzeciwić się Pestce. Pośrednio dzięki Zenkowi zmieniły się też relacje Uli z ojcem. Była z niego bardzo dumna, kiedy odnalazł wuja Zenka, wtedy też dała mu szansę wytłumaczenia jego decyzji. Od tej pory znacznie lepiej się rozumieli.
