"Proces" to jedno z najważniejszych dzieł Franza Kafki, które zostało opublikowane po śmierci autora. Powieść ta, napisana w 1914 roku, jednak wydana dopiero w 1925, stanowi arcydzieło literatury XX wieku, zaliczane do nurtu egzystencjalizmu. Dzieło to ukazuje surrealistyczny świat pełen absurdów, w którym jednostka staje się ofiarą biurokracji i bezwzględnych mechanizmów społecznych.

Głównym bohaterem jest Josef K., młody i skrupulatny bankowiec, który nagle zostaje oskarżony o nieokreślone przestępstwo. Narracja rozwija się wokół procesu, jakiemu poddawany jest główny bohater, chociaż sam proces jawi się jako niejasny i nieokreślony. Kafkowska opowieść nie przedstawia tradycyjnego sądu z udziałem prawników czy jury. W zamian za to mamy do czynienia z beznadziejnym i beznamiętnym systemem sprawiedliwości, w którym nie ma miejsca na wyjaśnienia czy obronę.

Powieść jest nie tylko opisem koszmaru jednostki w obliczu absurdalnych mechanizmów systemu, ale także ukazuje bezradność i izolację jednostki w społeczeństwie. Josef K. błąka się przez bezludne i nieprzeniknione korytarze prawa, nie zdając sobie sprawy z istoty zarzutów stawianych mu przez system. W miarę upływu czasu proces nabiera coraz bardziej absurdalnych i surrealistycznych cech, a bohater nieustannie boryka się z niekończącymi się trudnościami i przeszkodami.

Kafka w "Procesie" nie tylko eksploruje temat bezlitosnego systemu prawnego, ale także dotyka kwestii alienacji jednostki w społeczeństwie. Bohater jest obcywany, izolowany, a otaczający go ludzie jawią się jako bezduszni wykonawcy nieuchronnych reguł. W świecie Kafki jednostka nie ma kontroli nad własnym losem, a wszelkie próby zrozumienia czy skonfrontowania się z systemem kończą się niepowodzeniem.

W "Procesie" Kafki nie brakuje również elementów symbolicznych. Cała opowieść może być interpretowana jako metafora egzystencji ludzkiej, walki jednostki z bezlitosnym przeznaczeniem czy nieuchronnością śmierci. Wieloznaczność tekstu sprawia, że istnieje wiele interpretacji i teorii na temat prawdziwego sensu "Procesu".

Podsumowując, "Proces" Franza Kafki to głęboka i wielowarstwowa powieść, która nie tylko porusza temat absurdu w systemie prawnym, ale także rysuje portret bezsilności jednostki w obliczu nieuchronnych mechanizmów społecznych. To dzieło literatury światowej, które wciąż inspiruje czytelników do refleksji nad kondycją ludzką i absurdem egzystencji.